paisaiges

Als poucos, sin mos darmos de cuonta, bamos fazendo i çfazendo la paisaige. A las bezes, la paisaige que ardemos ben dua ou dues giraçones atrás, outras bezes ben de muito mais loinge, misturando-se ls eilemientos mais antigos i ls mais recientes. La pregunta que you pongo: ten ua giraçon l dreito a deixar la sue marca na paisaige demudando aqueilha que recebiu? ou, dezido de outra maneira, ten ua giraçon l dreito a custruir la paisaige que mais steia al son de l sou modo de sentir i de bibir? La mie repuosta pa las dues preguntas: si. Assi i todo cuido que hai alguns lhemites, que ténen que ser respeitados: a la ua, yá ardemos l mundo i por esso nun tenemos dreito a çtruir todo l que ardemos, mas a cunjugar ls bários mundos; a la outra, nun podemos custruir ua paisaige que assente na çtruiçon de todo l que bibe i adonde bota raiç essa mesma paisaige; al fin, anque mais houbira a dezir, l mundo nun ye nuosso, i por esso tenemos que l deixar nas melhores cundiçones pa ls que bénen apuis de nós. Al mirar para ua paisaige ye possible ber que tipo de pessonas la fazírun ou que trátan deilha, mas tamien mexe cun nós mesmos, pus deilha podemos sacar sfergantes de felcidade ou de anfelcidade i tamien por esso ye amportante la paisaige i todo l que fazemos i que mexe cun eilha. Ber la paisaige cumo algo fuora de nós ye bé-le solo la casca, yá que nós tamien somos un eilemiento dessa paisaige, l mesmo balendo para outros eilemientos, cumo tal la lhéngua que falamos.