quarta-feira, 12 de dezembro de 2007

Salmos (010)


Porquei, Senhor, stás tan loinge?
Porquei te scondes ne ls tiempos de agonia?
An sou argulho, l malo persigue cun rábia l misarable;
que seia caçado nas rateiras que el armou.
L malo gloria-se de sues ambiçones,
l ganancioso diç mal i çprézia l Senhor.
L malo diç, na sua altibeç:
todo l que matina ye que nun hai Dius.
Cuida que sous caminos han de ir siempre palantre,
mas ls tous juízos stan loinge del a grande altura,
el çprézia to ls sous adbersairos.


Diç an sou coraçon: «nunca me eirei abaixo,
porque de giraçon an giraçon nunca starei an zgrácia.»
Sue boca stá chena de maldiçon, anganhos i stúcia;
ambaixo sue lhéngua hai moléstia i maldade.


Pon-se cumo rateira acerca las aldés,
ne ls scundideiros mata l einocente,
i ls uolhos del abáixan-se acontra l probe.
Scundido cumo lhion na sue madrigueira
arma rateiras para roubar al misarable
i quando l caça arrastra-lo na sue rede.
Ancuolhe-se i acoca-se,
i la camarada de ls probes cai an sues fuortes gárrias.


Diç an sou coraçon: «Dius yá se squeciu,
i tapa sue cara para nun tener ber mais.»
Lhebanta-se, Senhor Dius, upe la tue mano
i nun te squeças de ls misarables.
Porquei l ímpio çprézia a Dius,
dezindo an sou coraçon, Tu nun l castigarás?
Mas tu bien l bés, porque miras pa l trabalho i pa l anfado
para l antregar an tues manos.
L probe a ti apledia,
Tu sós l amparo de l uorfano.


Cobra l braço de ls ímpios i malinos:
busca sue maldade até que nun seias capaç de l’achar.


L Senhor ye rei eiterno para siempre:
zaparéçan ls paganos de la tierra que le pertence.
Senhor, tu oubiste ls deseios de ls houmildes,
tu cunfortarás sous coraçones i tous oubidos staran abiertos para eilhes:
pa le fazer justícia al uorfano i al aflegido,
para quie l home de la terra
nun cuntine a spalhar bioléncia.

Sem comentários: