sábado, 31 de dezembro de 2011

bun 2012!


A todos ls que porqui ténen passado, uas bezes calhados outras bezes marcando la sue perséncia cun un comentairo, un bien háian pula cumpanhie.
Pa l nuobo anho deseio le muita salude para que puodan cuntinar a passar porqui se le dir la gana, mas se nun le dir la gana deseio le l mesmo.
La soledade de las palabras cuntinará l sou camino, siempre houmildes puis de anhos nada anténden i l tiempo ye algo cun que nunca quejírun nada: andeble será siempre la fuorça que le sal de andrento.




sexta-feira, 30 de dezembro de 2011

pregunta 77


se quieres ua respuosta, portquei preguntas?



segunda-feira, 26 de dezembro de 2011

dito (56)


anganhar nun ye sperteza, mas la cobardie ne l sou melhor.





dito (55)


stás ciego se na cinza nun sós capaç de ber l fuogo que la fizo.




dito (54)


inda que nun beias cumo esso puode ser, nunca deixes de acraditar que ls dies de manhana te puoden cuntinar a dar horas felizes: ampeça yá a purpará-los.




domingo, 25 de dezembro de 2011

screbir


ben stando algo calhado este miu blogue: talbeç seia solo por ua cierta necidade de deixar çcansar las palabras: se screbir fura ua oubrigaçon, eilhas até habien de botar sangre de delor i para sangre yá bien bonda l muito que cuorre por ende.



segunda-feira, 19 de dezembro de 2011

un bun sítio para morar

fui le l tiempo nas manos zenhando
ls caminos de la prainada, perdidos,
adonde ls uolhos nunca achórun pouso,
este solo al modo para páixaros

i outros que fazírun de l bolo
un modo de çpreziar la tierra i
ls passos neilha: cunta me la tue stória
al modo para fazer mie casa,

que lhembráncias son un bun sítio
para morar, ceçon adonde s'agárren
raízes que aguánten l feturo cun sues
airaçadas a la nuitica de ls dies bielhos.

domingo, 18 de dezembro de 2011

Cesária





siempre la música bola i calece
inda quando ls uolhos
yá nun béien quien canta.

sexta-feira, 16 de dezembro de 2011

mesmo sabendo

cansado de acercas abraçar,
abriste un die tous braços:
na prainada que crieste
a la jinelas assóman-se anfenitos:
agora, deixa-te ir
mesmo sabendo que nunca chegarás.

quinta-feira, 15 de dezembro de 2011

anquanto



Anquanto punto a punto cuoso
ua cousa a outra cousa
bolbendo un l que era dous ou mais
morriu-se tanta tanta pessona

i you tamien me morri
deixando las mies manos
i las partes que cosi.

Pedro Tamen, O livro do sapateiro [9], Publicações D. Quixote, 2010.
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:

Enquanto ponto a ponto coso
uma coisa a outra coisa
tornando um o que era dois ou mais
morreram tantas tantas pessoas

e eu também morri
deixando as minhas mãos
e as partes que cosi.]




sexta-feira, 9 de dezembro de 2011

piedra ne l camino


ralos dies nun dás cun piedras
a atalancáren te l camino:
nun salas, que te perdes;
nun buolbas atrás, porque te pisas:
dá la buolta i passa alantre, mas,
se podires, ye melhor que la pongas
na parede: nun merece tanto
çprézio cumo l que a eilha mesma se dá.




quinta-feira, 8 de dezembro de 2011

Adenteste la bida


Adenteste la bida
cun fame de lhobo moço.
Todo neilha te soubo bien
i nunca pa la rue le boteste ua forfalha
até que la deixeste
nun sfergante
cula fuorça cun que habies bibido.
Tu, l sereno
morriste-te
na biolença de ls fierros na strada.
Tu, l amante de las cousas guapas
matórun-te
na feiura anónima de l alcatron.

Bárbara Lopes, Poemas do Zimbro, 2009, ed. outor




[an pertués:
Trincaste a vida
com fome de jovem lobo.
Tude nela te soube bem
e nunca lhe rejeitaste uma migalha
até que a deixaste
de repente
com a força com a tinhas vivido.
Tu, o doce
morreste
na violência dos ferros na estrada.
Tu, o amante das coisas belas
mataram-te
na fealdade anónima do asfalto.]




sábado, 3 de dezembro de 2011

calamitas - quelamidade


la palabra lhatina 'calamitas' ben de 'calamus' que quier dezir 'cuolmo', antre outras cousas. L cuolmo ye la canha de ls panes i por esso ye mui andeble, puis cun qualquiera assopro ou termienta se cobra, subretodo se yá stubir seca i granada. Assi i todo, l cuolmo de ls panes puode mui bien defender-se de las airaçadas i termientas porque las canhicas stan mui juntas i stan todas a la mesma altura i puoden debelgar i marfolhar sien porblema. Mas las spigas que crecíren arriba las outras, essas quédan spuostas a las airaçadas, son facelmente agarradas pula mais pequeinha termienta i puoden-se scochar puis nun ténen las outras pa las amparar al modo que debélgan. I ende dá se un modo special de «calamitas», quier dezir, de scachar ls cuolmos, de scachar subretodo la cabecica, la spiga que chubiu porriba las outras.

cuido que somos specialistas nesse modo de nun deixar que nanhue spiga arrepasse porriba de la senara, que nanhue pessona subirta porriba la medianie de l rebanho adonde todos andamos; ende todas las fuorças se atíran acontra quien subertiu i nun çcánsan anquanto le nun scocháren la spiga, quier dezir, la cabeça, ou obrigá-la a abaixar a l'altura de todos ls outros nien que tenga de se poner de zinolhos; queda anton, l abiso: faç todo por creceres, mas apuis nun te admires que te quérgan cortar la cabeça ou oubrigar a azinolhar.





quarta-feira, 30 de novembro de 2011

nun quieren las palabras


quando outros las agárran

i maltrátan, nun quieren
las palabras ser ousadas:
quedar calhado puode tamien
ser modo de las respeitar.



suidades de ti


atrabessas la nuite de ls géstios
para adonde móran las cousas
hounestas i l sereno cuorre cumo
aire an agosto a la tarchica:

chubes te na nubrina, abres le
l manadeiro als suonhos i rucecitas
ls tous muortos, esses que an ti
nunca morrer deixeste

i cun eilhes bibes outro que yá fuste,
que talbeç inda seias, mas
de te achar yá nun sós capaç:

nunca assi te muorres de suidades.



sexta-feira, 25 de novembro de 2011

claridade


stiraçaba-se l sol pula prainada

i al claro die nun achei modo
de dar cula claridade que inda busco.




nunca


nunca mos bundaran las lhágrimas pa

la bergonha que mos anxalmórun
de falar an lhéngua nuossa
i la rábia spetada cumo spino
saca la stória al assossego de sou suonho.




quinta-feira, 24 de novembro de 2011

fazie me fiestas l aire


solo era mie la rue,
fazie me fiestas l aire,
casando sue solidon na mie:

calhei me ls passos, nun fúran
a spertá le l miedo i l choro.




rugido


alisei la manhana culas

manos, que yá nun aguantaba
l rugido de las horas a rober.




todo me queda znudo


a las bezes chube

la nuite pul die arriba
i risas, mirares, mesmo ls passos,
todo me queda znudo cumo
deitado an cama adonde nunca
drumo ou mius pensares çcanso.




terça-feira, 22 de novembro de 2011

Salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos an Bergáncia



Die 27 a las 15:00 bamos a fazer lo salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos an Bergáncia, nel Centro de Arte Contemrânea Graça Morais. A apersentar stará l miu amigo António Tiza.
Quien podir aparecer será un gusto grande.




mimória de D. Fonso Mendes de Bornes


an 25 de febreiro de 1257,
D. Fonso Mendes de Bornes dou
un tércio de ls sous bienes para
ser anterrado ne l Mosteiro de Moreiruola;

ne l berano de 2011, fui me
a saber de l jazido de
D. Fonso Mendes de Bornes
ne l Mosteiro de Moreiruola:

nien ua piedra quedou, solo
un sbarrulho de manos al cielo
reza, nien raça de
D. Fonso Mendes de Bornes;

puso sue sprança na piedra dura,
sue fé na grandura dun mosteiro, mas
D. Fonso Mendes de Bornes yá solo
eisiste nun andeble i zlido pergamino;

andube pul cascalho de l sbarrulho
i sues beciosas silbeiras, pisei
la tierra i mirában me las seinhas de
ls pedreiros: era quanto quedaba de

D. Fonso Mendes de Bornes.



segunda-feira, 21 de novembro de 2011

nun quergas


nun quergas acupar todo l camino
deixa campo pa l arrepassar i até
quien noutro sentido benga:
porque has de julgar quien passa
i arrepassa se nien tu sabes
adonde tous passos te lhieban?



domingo, 20 de novembro de 2011

diário 78


saber quei fazer de quemer a cada die era l que mais me custaba: agora hai de todo, mas nessa altura nun teniemos nada nien adonde ir a saber del, ende ye que era albelidade fazer quemidos, berdadeiros xefes de cozina éran muitas de las mulhieres desse tiempo, mas naide le daba balor.



sexta-feira, 18 de novembro de 2011

solo cun tous passos i l camino


pousa te nua piedra de l camino

al modo para sentalho, mas solo
anquanto l resfuolgo se faç
sereno, que lhargo por ti spera
l camino: nada pára inda que quergas,
mais bal antoce que camines

ne ls scampados spuosto al aire

ne ls balhes atrecidos de selombras
siempre hai rosas tardiegas que
al perdé-las solo quédan ls picos:
deixa que cuorra l sangre
puis muito tarda an acbar-se i

nien siempre un andar sereno
te puode adundiar l'alma: assi
al menos nun ten oulor a mofo
nien ls piquetes até al cielo
ancandilar te puoden: terreno
sós solo cun tous passos i l camino.



quinta-feira, 17 de novembro de 2011

pregunta (76)


solo haber bisto l mar pula purmeira beç als zanuobe anhos tenerá algue anfluença ne l mirar?





palabras


nunca son de mais las palabras

tan cúrtio le sacamos l sentido:

porque sóbran antoce i mos
queda un sabor a scaleto de
sílabas znudas i ls anjos de
la gramática tan pouco mos dan

sítios a que la falta de lhuç
dá sumício al retombo por que
siempre speramos




quarta-feira, 16 de novembro de 2011

l oulor a burmielho


l oulor a burmielho antranhou se cumo
un beiso an busca la madureç,
amarelhando lhembráncias doces
alas que nunca déixan de ser passos

pulas raleiras de suonhos sónan
campanas perdidas, cansadas
de arrolhar bózios de soledade
que las palabras de outonho

nun dan para atamar: nun me
preguntes l segredo de ls fruitos
que solo a sumbrar daprendi
cerrado nun pertérito ampurfeito

nun pare sous passos l resfuolgo
i l pie de mar cun que acúbren
l cielo ls uolhos siempre mos lhebará
atrás l bolo sien tiempo de pousar




terça-feira, 15 de novembro de 2011

Cumbite - Salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos an MIranda

nunca me gustou l aire andrento


l aire de outonho ye
un almanecha: nun dá para fazer poesie
cumo quando marfuolha ne l panes
i pon alas ne l pelo de las rapazas;

mas que serie sien el l baile de
las fuolhas? cumo saberiemos que ye
cantador, que brua uas stranhas
modas an ciertas nuites?

bien sei que se mete pulas
frinchas de las casas que ténen
frinchas i ne l berano passa a

dies sien un assoprico dar:
nó, nunca me gustou
l aire andrento de l poema.



segunda-feira, 14 de novembro de 2011

papoulas


you cun gana de papoulas
i l outonho deixou-me sien flor
i sou burmeilho de bida:

screbi-la i la palabra
creciu frol de sonido
na pantalha aburmelhada.



dito (53)


se fur lharga de mais la nuite, senta-te anriba deilha cumo piedra adonde çcansas de lharga caminada:ganharás fuorças pa la madrugada.



dito (52)


nun speres aprobaçon na bida cumo an eisame, mas nien por esso deixes de lhuitar pula purfeiçon an todo.





domingo, 13 de novembro de 2011

nun mires tanto al para trás


pul outonho, quédan

las arbles fartas de sues fuolhas,
mas mal las déixan caier lhougo
outra gana le nace:

nun mires tanto al para trás
que palantre queda la primabera
i nien l delorido ambierno
le tapará l camino.



l sentido de hoije


nun paras de abaixar
até adonde l resfuolgo ye custoso
sien que beias fuorças para
ampeçares ua chubida nuoba:

deixa-te quedar cumo quien çcansa
que todo ganhará sentido
l sentido de hoije
nunca de onte ou de manhana.



quarta-feira, 9 de novembro de 2011

nubrina ne l Maron


hoije antrei por ua nubrina adrento

sali dalhá perdido, puis inda busco
un mundo outro adonde achar puoda...




pudira


pudira you lhebar te al cuolho

essa risa cun que me derretiste
l cúscaro de la mocidade un die
i de nós nun fazerie caçuada l tiempo

fazer, fazie, mas nien
mirábamos par'el



terça-feira, 8 de novembro de 2011

diário 77


naquel die benírun-me uns delores nuobos, que nun tenien sítio, mas benien de todos ls lhados cumo se stubira anferrujado: fui ende la purmeira beç que aplediei por quando tenie zuito anhos; cul tiempo fui-me afazendo, mas hai cousa a que nunca até agora fui capaç de m'afazer: hai cousas a que nun me quiero afazer, anque tenga de las aguantar até la fin de mius dies.




segunda-feira, 7 de novembro de 2011

pregunta (75)


hai giente que passa ls dies a tratar este paiç cumo l pior de l mundo: yá que nun se ban ambora, nun serie buono que fazíran algo para el quedar melhor?




dito (51)


nada speres de quien nada spera.




dito (50)


ua casa assenta an bários pedamiegos: puodes pensar que l tou nun ye amportante, mas se l sacares la casa sbarrulha-se.




dito (49)


se un die te dir la gana de te 'ires abaixo', mira purmeiro alredror i cunta las pessonas que se stríban an ti para nun se 'íren abaixo': berás que nun te faltaran fuorça para te aguantares.




sábado, 5 de novembro de 2011

dito (48)


la fruita que quemiste outros ponírun l'arble: nun deixes de poner ua arble inda que nunca le bengas a quemer la fruita: se podires, nun ye buono que deixes díbedas por pagar.




pregunta (74)


porquei poniste l diospireiro se nun sperabas quemer le ls diospiros?





sexta-feira, 4 de novembro de 2011

mapa


cuorre me cumo sangre
ua fileira sin fin de rostros
zenhados a angúrrias
curbas de nible dun mapa
adonde nunca me perdo:

ye ua gente que fiç mie
de que solo ls uolhos nunca
fúrun zupiados, firmes
cumo rei anriba l trono
claron adonde todo naciu negro.



quarta-feira, 2 de novembro de 2011

rumiaco


amarreste te até

bater cula cabeça
ne ls suonhos, rastreiros
de perdidos: nun ténen

cura essas brechas,

nada cobra las lias
que te fázen rumiaco.




terça-feira, 1 de novembro de 2011

lhargo, l delor te lhieba


ye lharga la prainada

nun para l aire de chorar
delores donde mal cabes
ye agre l riu de l tiempo
las feridas por lhabar
nun para l aire l choro

sfria te un beiso de soledade
nas nuites yá nun te conheces
lhargas, lhargo l amargor
de l sangre nas benas de l squecer
ye lharga la prainada
lhargo l delor te lhieba



Salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos




CUMBITE

La Sociedade Bíblica i la Associaçon de Lhéngua Mirandesa ténen l gusto de bos cumbidar pa l salimiento de la obra Ls Quatro Eibangeilhos, traduçon an mirandés de Amadeu Ferreira

l die 12 de nobembre (sábado) a las 16h30 na Lhibrarie Ferin, na Rue Nuoba de l Almada, n.º 70, Lisboua

cun apersentaçon de l Porsor Aires Nascimento, de la Academie de las Ciéncias de Lisboua




pacéncia


nun speres que buolba Perséfone

pa que relhuza guapo l mundo:
hai belheza para alhá la primabera,
hai bida inda quando s'arrecuolhe;

nun ye pacéncia spera pura:
ye sien fin busca, cumo Oulisses,
ye sien çcanso fazer, cumo Penélope,
i l ber puodes botar alhá de ls uolhos.



domingo, 30 de outubro de 2011

dito (47)


se tubiras que siempre te preguntar porque fazes todo l que fazes, nada mais fazeries.




pregunta (73)


até adonde, até quando ye possible remar contra la corriente? nun será até que haba fuorças para remar?





dito (46)


por bien que te písen, nun deixes que te tuolhan l passo.




pregunta (72)


porque será que ciertas pessonas nun son capazes de mirar l speilho de l'auga sien traier arriba l lhobo que s'acamou ne l fondo?




dito (45)


nunca cuides que l tiempo bibido, mesmo l tou, ten solo ua lheitura: cada un lei al modo que puoda quedar bibo.





magie


la magie cun que untas las palabras, arde i bai-se cun sou sonido: nun te admires que ende ls outros nada mais béian que palabras.





sábado, 29 de outubro de 2011

précio


bolbírun las giladas i dou-me de cuonta que solo you nunca me repito, an beç de ruoda camino, an beç d'ampeço canseira que busca sou çcanso, an beç de fastiu de l que siempre buolbe l miedo de l barranco adonde ha de l camino caier, un die: cumo nun sei que passos me spéran, puodo ancaminá-los i tené-los cumo mius: solo l que se muorre puode ser lhibre; nun sei quando nien cumo, mas sei que un die troquemos lhibardade por eiternidade: l mais alto balor solo poderie tener l mais alto précio.




outonho


yá cun fuorça ls burmeilhos
s'assóman a las fuolhas que,
antes d'ampeçar sue dança
de muorte, acéinhan cun
alas de sangre, úpen-se an
lhénguas de fuogo, mas nien
cun amanaças ten miedo
l eimbierno que s'achega:

ye por esso que l outonho
se biste cun sues quelores,
s'inche del mesmo sien
querer saber de beranos ou
eimbiernos, de passados ou
feturos, de ganhar ou
de perder: anquanto ardir
puode squecer las ciertas cinzas.




segunda-feira, 24 de outubro de 2011

Ls Quatro Eigangeilhos (02)


Nota subre la traduçon [cun que se apeça l lhibro de Ls Quatro Eibangeilhos]

Esta traduçon fui feita antre 2001 i 2004 tenendo por assento la bersion an lhatin Biblia Sacra Iuxta Vulgatam Versionem, cunsante l’eidiçon de Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart (1969,1994).

De la traduçon fui feita ũa fonda rebison antre 2004 i 2008 tenendo por apoio: la Nouae Vulgatae Bibliorum Sacrorum Editione, seguindo l’eidiçon de Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart (1984, 1999), de NOVUM TESTAMENTUM Graece et Latine, dessa eidiçon habendo sacado tamien ls títalos; la Bíblia traduzida por João Ferreira Annes d’Almeida, an eidiçon de la Sociedade Bíblica.

Ũa nuoba rebison fei feita antre 2008 i 2010, agora yá solo para sacar algũas dúbedas i resolber alguns puntos formales, ende me habendo serbido de bárias traduçones, an pertués i noutras lhénguas, an special la Bíblia Sagrada, edição de la Difusora Bíblica – Franciscanos Capuchinhos, Lisboa/Fátima.

Quiero agradecer, an special, l apoio siempre recebido de la Sociedade Bíblica, na pessona de l sou secretairo giral, Dr. Timóteo Cavaco, i al Dr. Inocência Pereira que, anquanto diretor de l jornal Mensageiro de Bragança, publicou partes amportantes desta traduçon an 2002 i 2003.

Las antroduciones a cada un de ls Eibangeilhos son de la repunsablidade de la Sociedade Bíblica.

Amadeu Ferreira



domingo, 23 de outubro de 2011

Ls Quatro Eigangeilhos (01)



FICHA TÉCNICA

Títalo

Ls Quatro Eibangeilhos

Traduçon

Amadeu Ferreira

Ediçon

LBE – Loja da Bíblia Editorial, Lda.

Rua José Estêvão, 4-B

1150-202 Lisboa

Paginaçon i Design

Loja da Bíblia

Ampresson i acabamiento

dpi cromotipo

1.ª Eidiçon: Outubre 2011

ISBN: 978 989 650 101 3

Depósito Lhegal: 334120/11

Copyright © 2011 Amadeu Ferreira i LBE – Loja da Bíblia Editorial, Lda.

Todos ls dreitos reserbados. Esta obra nun puode ser reproduzida por qualquiera modo (retrato, offset, fotocópia, etc.) sien l cunsentimiento scrito de l’Eiditora, i esso bal tanto pa l testo cumo pa l amanho gráfico.




sábado, 22 de outubro de 2011

pensamientos


tengo, a las bezes, uns pensamientos guapos,
chenos de fuorça i lhuç,
capazes de demudar i fazer mundos,
mas l cuorpo nun ls quier,
ye fraco l coraçon pa ls aguantar:

nun gusto de pensamientos
cun bocaçon para pantasmas!




pregunta (71)


se puodes bibir na dúbeda, para quei certezas que te puoden matar?





sexta-feira, 21 de outubro de 2011

nun ye tiempo al modo para beleta


quando abáixan nubres negras
rente al suolo, bonda a las bezes
ua palabra para machinal
por adonde respirar, mas
tamien ua risa puode serbir,
un sereno mirar de frente

deixa ls passos cun sou bagar
pa que firme áchen l camino,
nien acendas las palabras
pula punta por adonde
puodan arrebentar, que
ándan nerbiosas las palabras

an beç de fuogos acenderes,
deixa l lhume antregue a fedieiras
i cemaque até que passe l outonho
sien que tengas de eibernar:
quieren-te bien spierto nuites destas
adonte até cun lhuç nada se bei

achega te al renhon de ti, adonde
mais calece i l riu de ls dies siempre
sous cachones arrepassa: tapa te,
nun baia l sieiro a arrebentar te
las benas i sacar quelor al sangre,
puis nun ye tiempo al modo para beleta

se t'ampurrar l'airaçada pa l curral
de la belheç nun tengas miedo:
bonda que na fin te respeites inda



quinta-feira, 20 de outubro de 2011

un tiempo a la própia


ye este un tiempo a la própia
para giente pequeinha medrar,
tan scuro que
nien la tiranie acha sou nome:
al meio l mar de bózios i de facas,
alguns solo a sangre se manténen
i aporbéitan, aporbéitan la maré;

ye este un tiempo a la própia
para regar percípios algo ouxados
i assi puodan ancarrapitar
dreitos por sue rodriga:
deixa que l outonho abra la puorta
i puodas seguir l tou camino:
bien s'anganha quien pensa que
ye assossegado l caier de la fuolha...




quarta-feira, 19 de outubro de 2011

stendido nun branco pensar


ye mui custoso,
sereno
passar tous dies

ye mui defícele,
calhado
chubir l die

quien será capaç de,
andefrente,
oubir l lhodo golsiado de las palabras?

tuorce-se l poeta de tanta
porrada
nun caber nua serena poesie

nun me mándedes calçar lubas de borraixa
zanfetadas
pa screbir poemas sien delor

déixan me ls poemas que scribo
derrotado,
cun rábia de nun botáren sangre

cun dies destes, cumo nun ténen
bergonha
las nuites cun tanto suonho?

deixa-me al menos por un cachico,
stendido
nun branco i fondo pensar

que nun seia este l redadeiro die:
manhana
talbeç l sol aspere outro saludo.




segunda-feira, 17 de outubro de 2011

andinado


a poder de mirar solo l die que passa,
puodes caier na tentacion de ser
feliç ou zasperado cunsante
la rodra de ls dies te upe ou smaga:

se, na lhembráncia fures capaç
de mirar un cacho mais alhá
inda que nubrina solo te responda
colgará te l tiempo i, ancierto,

has de salir alhá de ti, esse
modo de nun ser quien sós:
nien ls dies lhargos dúran nien
ls feitos d'agora te outros tuolhen;

andinado, nun deixes de chamar
lhadron de strada a quien te rouba,
inda que de roubar te tenga:
siempre uns se muorren i outros

bíben, quando mais balie que todos
quedáran solo malos por uns tiempos:
somos canhonas puis un ganado
lhougo scuolhe l pastor que s'apersenta!




domingo, 16 de outubro de 2011

dito (44)


se te calhares quando debes falar, nun serás capaç d'aguantar l bózio de tou silenço.




pregunta (70)


se nada se cria i todo se streforma,

se nesta altura ándan a sacar denheiro a muita giente
i se l denheiro nun zaparece i solo muda de bolsos,
para que bolsos stá a ir l denheiro sacado a tantos?




l tiempo de las castanhas


ben ende l tiempo de las castanhas

de quando íbamos puls caminos
a rober i ls pelhiços abrien la boca
nua risada, nun mundo de picos i
la fame era natural cumo las horas;

berdégan agora adiles por essas tierras
adonde sentábamos uolhos i sprança:
que fazimos de ls saberes que nacien
na sementeira i aprendiemos a sperar
l tiempo an que robiemos las castanhas?

quedában loinge las castanhas, benien
de camboio a botar fumo ne ls pelhiços
sien stáren coçadas cumo todo l que
queda acerca, chenas de nuites cun stouros
al lhume, fiestas i risadas de belhós;

bénen sfamiados estes dies, sue boca
siempre abierta a quemer-mos als cachos,
squecida la risada de ls pelhiços, la fuorça
yá pouca para demudar: cumo deixei
que se me squecira l tiempo de las castanhas?

cumo s'aguçórun ls picos i tan altos
quedórun ls pelhiços a abanar al aire
que mos trouxo este ambierno
financeiro: nunca squecerei de fazer
por que buolba l tiempo de las castanhas





sexta-feira, 14 de outubro de 2011

pregunta (69)


a que mundos mos ata la cuorda de la bida?

até adonde podemos cortar la cuorda que mos ata als mundos que fazimos?




quinta-feira, 13 de outubro de 2011

nada mais que géstios


quando me biste, fuste als poucos
achando l camino de buolta,
l relampo de ls uolhos cumo guia,
l bafo a derretir l carambelo
de tue solidon feita castielho;

fúrun-te passando lhembráncias
fries nua frincha de tristeza,
cinema a correr na fita de l silenço
na pantalha de la nuite: bundou
la perséncia i sue selombra,

sien que perciso chamar-te fura:
yá gasteste las palabras, rombas
de sentido, coçadas de abandono,
puis nada mais que géstios
te lhebántan, solo eilhes carrégan

nas patas l sentido cun sou miel;
nun me digas nada, deixa-te ir
ombro cun ombro, anquanto me incho
de gana para nuobas buscas
i me chube mais lhume para acender ls uolhos:

tue cumpanhie pesa tanto
que ua sola palabra, a las bezes,
bundarie pa me smagar.




dito (43)


anquanto te quejires albantar ye porque inda nun te caíste de beç.



quarta-feira, 12 de outubro de 2011

scuolha


quedou culs uolhos fondos
scuros i al assomar-se
nun chegou a saber
que paixarina l'atraie
al piçcar daquel abismo:

- que scuolha me queda
senó bibir? nunca poderá
ser la muorte ua scuolha.



terça-feira, 11 de outubro de 2011

quando la chameste


quando la chameste, nien you
sei cumo aguantabas tou cuorpo a arder,
las sien sentido palabras
atiradas cumo óndias de rádio para
mundos que nun sabes dezir:
mas nun la quejiste puis inda
nun te sintes pronta pa la segada;

arrama se te l cuorpo nun rieiro de suonhos,
cuorre i deixa-se ir, que yá nun anda:
que fazerei cun tue lharga ouséncia,
puis nunca cabes nesta perséncia
de silenços i resfuolgos que cháman
negros mundos? atiras-te acontra
la rialidade de que nun tenes chabe,

anquanto scuorren sou beneno
ls porblemas pa que nun achas seluçon,
muorre se acerca la busca, cérran se
ls uolhos, ls oubidos, nada mais habendo
yá para sentir: bistes te de nuite,
nien sabes adonde drumes i tue gana
maior era nunca mais spertar;

dás-me la mano, cumo siempre,
i puxas las cuordas que, andebles,
te átan a la bida: agora, nien cósmicas fuorças
son capazes de cun eilhas te arrastrar.




segunda-feira, 10 de outubro de 2011

pregunta (68)


para bibir perciso de quemer: quantas muortes (seia de plantas ou animales) essa palabra nun arrastra cun eilha... quien puode bibir sien muorte?





pregunta (67)


quantos se morrírun antes de mi para que you tubira campo?



manhana cumo hino


agora que se morriu Steve Jobs, muita giente mos lhembrou cumo el dezie l coincido dito: bibe cada die cumo se fura l redadeiro, algue beç acertarás; acrecéntan que assi cada die ye bibido i aporbeitado al mássimo, puis puode nun tornar a haber outra oucasion; por mi, nun gusto de l dito i cuido que lhigado a el puoden star cumportamientos radicales i un modo de star zasperado ou que faç de nós mais amportantes do que somos: mais quiero pensar que a seguir a un die siempre ben outro, nua cadena de sprança que deixa todo mais rente al chano i mos diç que todo quanto podemos fazer nun ye assi tan amportante, l que mos ajuda a chubir na nuossa pequenheç, a andar de mano dada culas cousas simpres sien que téngamos de fazer las redadeiras grandes i heiróicas cousas de cada redadeiro die, cumo se le fazíramos assi tanta falta al mundo; la muorte ben-mos an cada géstio, acumpanha todos ls nuossos passos an cada die sien tenermos que pensar neilha i nó nun cierto die an que ha de caier anriba de nós cun sou cuchilho: ye aqueilha cuncéncia que mos colga de las cousicas pequeinhas cumo nubrina de ls galhos de las arbles: bai-se i mal mos damos de cuonta, sien sabermos para adonde; se un delor me atermenta a cada die, quei melhor do que sperar ua serena risa a nacer de ls uolhos, an beç de querer que este fura l redadeiro? spero outro die, siempre, cumo se manhana an beç dua palabra fura un hino de sperança.



domingo, 9 de outubro de 2011

nunca la squeças


camina tan debagar

que mal se bei,
sou branco cumo puolo
pul camino;

nunca acraditas
que eilha seia
i bien sabes que solo
ancarando-la la binces mais un rato;

nun trai gadanha na mano
ou uolhos fondos:
ye ua risa, ua quelor
un sfergante que nun buolbe,

mas ateimas an le dar
outro nome, nuobo sentido,
puis sintes que te falta
campo para tanto miedo;

anque te lhiebe pula mano,
nunca la squeças, sien tener que pensar
neilha: outro sabor las cousas ténen,
de sue fraqueza fuorça sácan,
de tan pouco baléren sou balor.




munha (10)


pa l anho que ben hei de anxertar la figueira, yá que gustas tanto de figos negros: calhou-se i buscou l suolo para sentar ls uolhos, apuis dou-le ua risica antre serena i triste: queda treminado, dixe-le you, ande que nun me bou a squecer; deixa cumigo, cuncluiu nun zafio al tiempo adonde colgaba mundos por fazer: bal siempre la pena anchir ls benideiros dies de bida i de porjetos.





pregunta (66)


muita giente, apuis de muorta, quier le scapar a la tierra:

nun ye un modo de querer negar la sola eiternidade que mos toca?



terça-feira, 4 de outubro de 2011

bandarra

L Dicionairo Houaiss:
«bandarra (1643) Pessona que quier adebinar l feturo, adebino, bidente»
«bandarra (1712) 1
pej. pessona malandra, que nun gusta de trabalhar 2 pessona de bida airada, que gusta de farra 3 pessona que anda por por fiestas 4 Brasil sec xviii casquilho, peralta»

Diç l dicionairo de la Porto Eiditora:
«Bandarra
s.m. malandro, que nun trabalha, fadista»

L purmeiro sentido apuntado pul Houaiss ye l mais antigo i dende ben la nomeada que le ponírun a Gonçalo Anes, l afamado çapateiro de Trancoso. L outro sentido yá solo aparece dous seclos apuis i cun sentido de caçuada. An qualquiera causo, l trabalho nun era la sue specialidade, al menos als uolhos de l quemun de las pessonas. Talbeç se trate dua pessona para quien era amportante outro tipo de trabalho, mais de cabeça do que braçal, mais artístico do que manual, mais filosófico do que de aceitar todo sien mais. Assi, será possible ancuntrar un punto quemun als dous sentidos, l mais antigo i la sue eibeluçon.



domingo, 2 de outubro de 2011

rábia


hai sonidos que s'úpen de la tierra: quien ls quier oubir? cumo puode haber giente que ls quier calhar? ciegos i xordos, nun béien que esso ye ampossible? puoden cerrar ua casa, mas l bózio de l tiempo i de la tierra nun hai quien l calhe.




quinta-feira, 29 de setembro de 2011

pura ancarnacion de lhibardade



barriu las palabras rue abaixo, agarradas a papeles, afogadas na tinta que dezir las quijo; pula nuite, miles de fuolhas anchírun-las de berde, mas nun ténen fame las palabras: eilhas son mais para salir de bocas do que a algo meter na sue; marimundas, inda s'agárran als uolhos cumo afogado a la purmeira traba, aplediando por un sonido que le traia l bolo de sue música, sperando talbeç ua fuolha adonde puodan tener un suonho de guapa ambelesada: nunca zísten ou se dan por derrotadas, siempre prontas para nuoba bida, nuobo sonido, nuobo sentido, pura ancarnacion de lhibardade, i nós siempre a pensar que nun demúdan an cientos d'anhos... passa l carro para lhebar fuolhas barridas, mas las palabras yá nun cheguei a ber para adonde fúrun, deixórun ls papeles bielhos, tenhidos, rasgados, fuolhas a camino de l stierco: talbeç ánden por ende an ser, naquel outro mundo de que falaba Platon, ambisibles, necitadas de carino i a spera de quien las arrolhe i le deia bida al dezi-las, al screbi-las eiqui ne l formigueiro de la pantalha, puros seres que nien selombra bótan, diusas criadoras de mundos que pónen boubos ls poetas a saber deilhas sien paraige, páixaros siempre chenos de fame an busca de çubiaco.




dito (42)


se l crédito que pediste nun te deixa drumir,
quier dezir que nun percisabas del para bibir.


quarta-feira, 28 de setembro de 2011

dito (41)




Descartes dixo que haberie que agarrar cumo aliçace algo de que nun fura possible dubidar i ende cuncluiu: cogito, ergo sum [penso, anton eisisto]; mas poderie haber cuncluído: morior, ergo sum [muorro-me, anton bibo].



terça-feira, 27 de setembro de 2011

la scrita na scuola de la música


la scrita stá algo atrasada an relaçon a la música: esta quemanda ls sonidos i l silenço, de dambos a dous se fazendo; la scrita queda perdida quando se bei sien palabras, puis fuora deilhas nun eisiste: falta-mos daprender cumo meter l silenço antre palabras; talbeç ambentar ua nuoba letra ou sinal que querga dezir silenço [puis calhar, silenço i outras palabras assi inda ténen l'eisséncia de l sonido], al mesmo tiempo medindo l tiempo que ha de durar: las bírgulas, puntos i outros sinales que tales yá nun bóndan.





segunda-feira, 26 de setembro de 2011

acendes silenços an serena chama


la muorte ye siempre ua spriença alhena, anque tous séian ls delores a arrepiçar las lhargas nuites i l spino dessa gratidon, que te zatina, de acá haberes quedado i, an spera, mais un die bibires: quien chegou a esta eidade, que mais puode querer? acendes silenços an serena chama que dure todo l die, mas nun hai modo de te zafazeres de manhana, nien t'antressa yá l'arte d'ambentar palabras que te dígan puis naide las iba a antender, eilhas solo serien capazes de dezir la muorte de ls outros, nunca la nuossa: sobra-te l oulor de las cousas que assopra quando l cantar de l mielro te trai un outro sol i ua cemba de sereno capaç de assustar las pantasmas que s'úpen cula nuite; passas delgeiro pula rue a anchir ls puiales frius i solos, mas nun cáben alhá todos ls que se te fúrun anho a anho, hai tantos anhos, sós l sou redadeiro repersentante, amprouado de pensar an cuomo íban a quedar admirados de ber adonde chegueste: ralas las palabras, ls pensares, ls mirares, inche-te la mundiada de ls choros que tous cunhos nun aguántan i yá muitá perdírun bena para acháren salideiro: quien podira adiar sue nacéncia, puis esta merda de mundo até ye guapo...




domingo, 25 de setembro de 2011

dito (40)


ye quando todo te cuorre bien que te ampéçan outros porblemas: muita giente nunca te perdonará.





dito (39)


sou aqueilho que scribo, agora; manhana talbeç nó.



dito (38)


cumo nun sabes dezir quien sós, achega-te de ti por outyro lhado: dezindo quien nun sós, puis tamien esso sós.





Hourácio, Odas, IV, XII


Yá, cumpanheiros de la primabera que l mar serénan,

ls aires de la Trácia ínchen las belas;

yá nun ténen cúscaro ls cerrados nien brúan ls rius

chenos cula niebe de eimbierno.


Faç sou niu, an choro gemendo por Itis,

l’abe anfeliç i de la casa de Cécrops

l’eiterna bergonha, puis de modo hourrible las bárbelas

paixones de ls reis bingou.


Na tienra yerba tócan de gordas

canhonas ls pastores modas na fraita,

agradando-le al dius a quien ls ganados i ls selumbrius

cabeços de l’Arcádia le gústan.


La staçon trouxo la sede, á Bergildo;

mas se pul licor Lhíbero pisado an Calés

tu apledias, á cliente de nobres moços,

cun nardo has de merecer l bino:


un frasquito de nardo fazerá salir la tinalha

que por agora stá nas degas de Sulpício,

un manos lhargas a dar nuobas spranças i l amargor

de ls cuidados a lhabar eificaç.


Se tenes priessa de achar estas alegries, cun tue

marcadorie ben debrebe; nun cunto que ne ls mius

copos deias banho de grácia,

cumo un rico an casa farta.


De berdade, deixa ls atrasos i l gusto de l lúcaro

i, lhembrando ls negros fuogos, anquanto puodas

ambuolbe l juízo c’un cachico de boubice:

na oucajion cierta ye doce nun tener juízo.


Hourácio Flaco, Odas, Libro IV, XII




[an lhatin:

Iam ueris comites, quae mare temperant,

impellunt animae lintea Thraciae,

iam nec prata rigent, nec fluuii strepunt

hiberna niue turgidi.


Nidum ponit, Ityn flebiliter gemens,

infelix auis et Cecropiae domus

aeternum obprobrium, quod male barbaras

regum est ulta libidines.


Dicunt in tenero gramine pinguium

custodes ouium carmina fistula

delectantque deum, cui pecus et nigri

colles Arcadiae placent.


Adduxere sitim tempora, Vergili;

sed pressum Calibus ducere Liberum

si gestis, iuuenum nobilium cliens,

nardo uina merebere.


Nardi paruus onyx eliciet cadum,

Qui nunc Sulpiciis accubat horreis,

Spes donare nouas largus amaraque

Curarum eluere efficax.


Ad quae si properas gaudia, cum tua

uelox merce ueni; non ego te meis

inmunem meditor tinguere poculis,

plena diues ut in domo.


Verum pone moras et studium lucri,

nigrorumque memor, dum licet, ignium

mise stultitiam consiliis breuem:

dulce est desipere in loco.


Horatius Flaccus, Carmina, Liber IV, XII]