sexta-feira, 12 de março de 2010

Hourácio, Odas, I, 09



Bés cumo alto stá i branco cula spessa niebe
l Socrate i yá nun aguántan l peso
las florestas i pul carambelo
aguçado ls rius son apresados?

Arreda l friu, al lhume lheinha
cun fartura ponendo, i sien cunta
saca, á Taliarco, bino de quatro anhos
de la sabina tinalha de dues asas.

Deixa l restro culs diuses, que mal apenas
serénen ls aires que ne l albrotado mar
lhúitan, nien ls alciprestes
nien ls bielhos freznos abanaran.

Quei será l die de manhana, lhibra-te de preguntar, i
l que te dir la suorte a cada die, cumo ganho
cunsidra, i ls doces amores
nun çprézies, anquanto seias moço, nien la dança,

anquanto de la mocidade steia loinge l pelo rúcio
zagradable. Por agora, l Campo de Marte, las praças
i las brandas falas pula nuite,
a la hora treminada, se búsquen,

i tamien, scundida an íntema squina,
la denunciadora alegre risa de la moça,
i l penhor arrincado de ls braços
ou de l dedo que mal s’apon a rejistir.

Hourácio Flaco, Odas, Lhibro I, IX
Traduçon de Marcus Miranda






[an lhatin

Vides ut alta stet niue candidum
Soracte nec iam sustineant onus
siluae laborantes geluque
flumina constiterint acuto?

Dissolue frigus ligna super foco
large reponens atque benignus
deprome quadrimum Sabina
o Thaliarche, merum diota.

Permitte diuis cetera, qui simul
strauere uentos aequore feruido
deproeliantis, nec cupressi
nec ueteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quaerere, et
quem fors dierum cumque dabit, lucro
adpone nec dulcis amores
sperne, puer, neque tu choreas,

donec uirenti canities abest
morosa. Nunc et Campus et areae
lenesque sub noctem susurri
composita repetantur hora,

nunc et latentis proditor intumo
gratus puellae risus ab angulo
pignusque dereptum lacertis
aut digito male pertinaci.]






Sem comentários: