segunda-feira, 6 de setembro de 2010

diário 62

iba cuntando ls que se morrien, un a ua, sabendo que la sue beç habie de chegar; iba a missa a las seis de la manhana i falaba solica de nuite na cama: dezie que era para anganhar la soledade, mas un die cunfessou-me que tenie miedo de zaprender las palabras yá que pouca giente falaba cun eilha: la palabras ajudában-la a scamugir l miedo, miedo de quei nun sabie bien, mas que somos nós sien miedo de algo?

Sem comentários: