segunda-feira, 12 de setembro de 2011

amanhecer an Buonos Aires


inda sin l sol nacido, nun sei
para adonde queda l naciente

todo serenou al apagar las lhuzes de la cidade,
cumo antes ua truniada
ou algo amportante que se baia a dar;
na nubrina al loinje nun se abínturan
tangos, solo mie cabeça ls beila;
firmado ne l punto adonde la nubrina ye mais cinza
parece assomar-se la cabeça
dun aleph de Borges;

anquanto i nó, ls ralos abiones atérran
al sonido dun bandoneon que naide toca;
l abion que ha de lhebar a Montebideu inda carega;

agora si, la cabecica de l sol assoma-se,
stranho cumo laranja grande por trás un touçon
i nun sfergante cunsegui defenhir adonde staba:
nun scanho de l airepuorto de Buonos Aires.

la laranja de l sol yá subertiu la nubrina
i la manhana cun sue lhuç acubre l airepuorto anteiro;
al loinje arrala-se la nubrina,
todo quedou claro i yá nada mais se
persinte de l aleph de Borges
nin sona yá l bandoneon de Piazzolla;

cháman para Montebideu,
mas podie ser para qualquiera outra parte de l mundo:
tan pequeinho que nel nun cabemos,
tan grande que siempre nel stamos perdidos;

i you scribo solo para assinalar que
passei porqui
a la falta de melhor padron, puis,
cumo ls perros, nun hai meia de
perdermos esta manha de marcar l território
- nun será el que mos marca?

al modo que l sol s'albanta,
crece la solidon, esse modo natural de
starmos ne l mundo: la cumpanha, sin que nun bibimos,
essa bamos la nós buscando, agora
a miles de quilómetros de lunjura
inda que a poder de sms.




3 comentários:

ACangueiro disse...

puoda ser cumo ls perros mas la marca quedou bien bincada: spargir la solidon ampuntando la nubrina, traendo l tango i o Aleph que imortaliza O Imortal e espera A espera e A escrita de Deus i mos deixa un retrato de quien nun zaspera na espera.

Buona biage, buona stadia i buono regresso.

un abraço.

ac

Marcolino e Mara Cepeda disse...

Olá Amadeu,

Realmente, às 5 da manhã, que frescura, que lucidez!
Se houvera quem o tango dançara, mesmo sem se saber dançar, bulirias pelo aeroporto, pintando retrato tão surpreendentemente limpo como "ls buonos aires" que há que respirar.

Que tudo corra bem, beisico
Mara

Anónimo disse...

Não sei falar mirandês para tristeza minha, falo o prtugu~es "correto" mas devo dizer que fiquei maravilhada com a possibilidade de ler estes poemas neste nosso precioso dialeto.Muito obrigada por esta feliz oportunidade.