sábado, 25 de maio de 2013


51.
entro i apuis de le dezir adonde quiero ir:
antretenga-se, se quejir, a ber la rebista de ls paraquedistas: tengo 72 anhos, fui paraquedista i fiç dues comissones de serbício, na Guiné i an Angola, antre 1962 i 1970; aqueilho fui ua guerra mal feita, era matar ou morrer, puis quien bai a la guerra dá i lhieba, mas houbo cousas de que nunca gustei: ua beç, an Angola, bi un cun checote a fazer trabalhar uns negros a apanhar café i you preguntei-le, para que quereis l checote? se nun fur assi nun trabálhan, i logo le dixe eilhi que se fusse cumigo le çacrregaba l carregador de l'arma todo na cabeça; you podie haber sido cergento, mas acabei por seryou a salir de l curso por bias dun oufecial que alhá andaba i nun antendie nada, porque aqueilho era guerra a sério i l mais grande culpado fuii l Salazar: ua beç, ne l dieç de júnio, fui cun l miu peloton a fazer la parada na Praça de l Quemércio i se nun me múdan de campo nun sei se nun le çcarrega ls dous carregadores anriba puis l Salazar staba mesmo eilhi delantre; ua beç staba you de cundutor die i l alferç diç-me que bamos a salir cun dous negros na biatura, salimos i a uns dous queilómetros manda-los salir, eilhes nun querien, mas alhá ls saca i dá le dous tiros pulas cuostas apuis de ls mandar andar, i lougo le dixe, nun me torne a cumbidar para nada aparecido que le meto un carragador i queda ende cumo estes...
neste antretiempo habiemos chagado a la lhibrarie Ler Devagar an Alcántara, son 7,60 ouros, buonas tardes, dixe i respirei nun fura l home a tener inda mais uns carregadores para çcarregar... Iba a falar de streformaçones ne l mundo rural, cun la antropóloga Paula Godinho: hai mesmo mundos que stan a dar las últimas...

//

entro i depois de lhe dizer para onde quero ir:
entretenha se, se quiser, a ver a revista dos paraquedistas: tenho 72 anos, fui paraquedista e diz duas comissões de serviço, na Guiné e em Angola, entre 1962 e 1970; aquilo foi uma guerra mal feita, era matar ou morrer, pois quem vai à guerra dá e leva, mas houve coisas de que nunca gostei: uma vez, em Angola, vi um com um chicote a fazer trabalhar negros a apanhar café e eu perguntei-lhe, para que quer o chicote? se não for assim não trabalham, e logo lhe disse ali que se fosse comigo lhe descarregava o carregador da arma todo na cabeça; eu podia ter sido sargento, mas acabei por sair do curso devido a um oficial que lá andava e não percebia nada, porque aquilo era guerra a sério e o maior culpado foi o Salazar: uma vez, no dez de junho, fui com o meu pelotão fazer a parada na Praça do Comércio e não me mudam de sítio não sei se não lhe descarregava os dois carregadores encima, pois o Salazar estava mesmo ali à frente; uma vez estava eu de condutor dia e o alferes diz-me que vamos a sair com dois negros na viatura, saímos e a uns dois quilómetros manda-os sair, eles não queriam, mas lá os tirou de lá e dá-lhe dois tiros pelas costas depois de os mandar caminhar, e logo lhe disse, não me volte a convidar para nada parecido que lhe meto um carregador e fica aí como estes...
entetanto tínhamos chegado à livraria Ler Devagar em Alcântara, são 7,60 euros, boa tarde, disse e respirei não fosse o homem ter ainda mais uns carregadores para descarregar... Ia falar de transformações no mundo rural, com a antropóloga Paula Godinho: há mesmo mundo que estão a dar as últimas...



Sem comentários: