quinta-feira, 22 de novembro de 2007

lhéngua02


Mesmo quando falaba pertués, era a la sue moda: bolbie cuostas i sentie la caçuada cumo baba a scorrir; outros éran mais çcarados i çpejában-le risicas cumo túndias. Apuis, ampeçórun a aparecer aqueilhes barraigistas todos, que nun tenien adonde caier muortos, mas habien-se çcubierto ricos an lhéngua. De tantos que éran, nun tenien que se afazer als questumes i a la lhéngua, cumo siempre fui la lei de ls benediços. Zde hai muito que ye assi: uas lhénguas sírben para fazer caçuada de las outras, cumo se uas lhénguas nacíran yá cun sangre azul i outras cun sangre de criado: nun l sabe, mas yá las figuras de ls quelóquios de Gil Vicente fázen caçuada de ciertos modos de falar cumo l sou. La berdade ye que yá iba farto dessa caçuada toda, i nun querie passar de sous lhemites, senó inda tenie que respunder an tribunal sabe-se alhá por quei. L melhor serie mesmo deixar la fala i, assi, yá naide caçuarie de l sou modo de falar. Nun fui capaç, que essa fui la fala que siempre falou. Chegou-se a cumbencir que la lhéngua era un strobilho, era pouco bibideira: el yá nun iba a lhado nanhun, mas ls garotos, cuitados, que culpa tenien? L melhor era mesmo ansiná-los zde l ampeço, nun le passara cumo a el. Treminou, antoce, que ls filhos, esses si nun la íban a falar i, por esso, nunca habien de saber la quelor de las risadas de caçuada.

Fracisco Niebro


Sem comentários: