terça-feira, 13 de janeiro de 2009

L Guardador de Ganados - XVI

Quien me dira que mie bida fura un carro de buis
Que ben a chiar, purmanhanica cedo, pula strada,
I que para de adonde ben torna adepuis,
Quaije cun de nuite pula mesma strada.

You nun tenie que tener spranças – tenie solo que tener ruodras…
La mie belheç nun tenie angúrrias nien pelo rúcio…
Quando you yá nun serbie, sacában-me las ruodras
I you quedaba buolto i scachado al fondo dun barranco.

Ou antoce fazien de mi qualquiera cousa defrente
I you nun sabie nada de l que de mi fazien…
Mas you nun sou un carro, sou defrente,
Mas an quei sou rialmente defrente nunca me dezirien.

Fernando Pessoa [Alberto Caeiro, O Guardador de Rebanhos]
Traduçon de Fracisco Niebro



[an pertués:

Quem me dera que a minha vida fosse um carro de bois
Quem vem a chiar, manhaninha cedo, pela estrada,
E que para de onde vem volta depois,
Quase à noitinha pela mesma estrada.

Eu não tinha que ter esperanças – tinha só que ter rodas…
A minha velhice não tinha rugas nem cabelos brancos…
Quando eu já não servia, tiravam-me as rodas
E eu ficava virado e partido no fundo de um barranco.

Ou então faziam de mim qualquer coisa diferente
E eu não sabia nada do que de mim faziam…
Mas eu não sou um carro, sou diferente,
Mas em que sou realmente diferente nunca me diriam.]

Sem comentários: