terça-feira, 23 de junho de 2009

dies de alfa



staba onte ua calor de poner l mundo a arder an claro, mas hoije tornou la fresca: aqueilhes dies de alfa parece que me sgótan, me suorben l'alma, me déixan sien pie para pensar, buolto nubre de calor que todo derrite i me deixa un uoco na cabeça: tal i qual cumo naqueilhes dies an que l oufício de que bibo me come l campo todo, l tino i la gana: a la nuite, quando miro l die, un selumbron tapa-me l que fiç i l'mportança de l que fiç, pus nada abança nien un passico de formiga; nun sei que remédio hei de achar para estes dies de ditadura que para nada me déixan lhibardade, nien sequiera para mi, malo dun febron a acendé-me brugos que me ruoben la miolha até poner a la muostra esse cáncaro que m'oubriga a gastar cun el todas las malzinas de reserba, la andefréncia.



Sem comentários: