terça-feira, 19 de janeiro de 2010

Sermion



Sermion, de las penínsulas i de las ilhas
Pérola, a quien nas claras lhagonas
I ne l grande mar a dambas a dues Neptuno lhieba,
Cun que prazer i cun que alegrie te beio,
Até mal acradito que la Tínia i ls Bitínios
Campos deixei i te beio an sítio seguro.
Ah, que maior felcidade hai que star lhibre de cuidados,
Quando l’alma pousa la carga i pul strangeiro
Trabalho cansados benimus para nuossa casa
I na tan sperada cama çcansamos.
Ye solo esto que dan an paga de tanto trabalho.
Salude, á guapa Sermion, cuntenta-te i tamien l quedarei
I alegrai-bos tamien, á óndias de la Lhídia lhagona;
Ria-se todo l que an casa ye de dar risadas.

Catulo, Poemas, 31




[an lhatin

Paene insularum, Sirmio, insularumque
Ocelle, quascumque in liquentibus stagnis
Marique uasto fert uterque Neptunus,
Quam te libenter quamque laetus inuiso,
Vix mi ipse credens Thuniam atque Bithunos
Liquisse campos et uidere te in tuto.
O quid solutis est beatius curis,
Cum mens onus reponit ac peregrino
Labore fessi uenimus larem ad nostrum
Desideratoque acquiescimus lecto.
Hoc est quod unum est pro laboribus tantis.
Salue, o uenusta Sirmio, atque ero gaude
Gaudente uosque, o Lydiae lacus undae;
Ridete, quicquid est domi cachinnorum.

Catuli Carmina, 31

2 comentários:

Scalhabrés disse...

I yá screbian poesie pa Cecílio naqueilhes tiempos? :-)

Amadeu disse...

Ye berdade, mira tu que la fama de ls Cecílios yá ben de bien loinge. Grande família, agabada por grandes poetas.

:-)