sábado, 6 de fevereiro de 2010

diário 41


chegado un al fin de sue bida, pregunta-se porquei tanto correr, tanta bida, tanto fuca fuca, mas nun sabe respunder, al menos you nun sei: hai tanta cousa para que nun tenemos repuosta i, assi i todo, fazemos-las até, a las bezes, quando sabemos que nun las habiemos de fazer; ye mui defrente bibir la bida, mirar palantre, ou mirar al para trás i preguntar pula bida que se bibiu: esta ye l que nós somos, ls que mos fazimos i nun faç bien acarrear tanto delor quando las fuorças yá son scassas.

Sem comentários: