segunda-feira, 8 de fevereiro de 2010

Hourácio, II, 10

Melhor bibirás, á Licínio, nin ne l alto mar
siempre nabegando nin, quando a las termientas
cuidadoso tenes miedo, demais t’achegando
a l’arribeinha ourielha.

Quien de la dourada medianie
mais gusta, seguro passa sin las bielhas
cabanhas misarables i cun tino passa sin
l’ambejado palácio.

Mais bezes pul aire ye abanado l alto
pino, cun mais pesada caída las grandes
torres se sbarrúlhan i cáien ne ls sierros
de l monte las centeilhas.

Ten sprança na zgrácia, i ten miedo na felecidade
a la mala suorte l bien purparado
peito. Medonhos eimbiernos trai
Júpiter i el mesmo

ls ampunta. Se agora stás mal, nin siempre
assi será: an qualquiera die cula cítara la calhada
Musa sperta i nin siempre l arco
agarra Apolo.

Nas cousas defíceles baliente i
fuorte amostra-te; cun sabedorie tu mesmo
arrecolherás cul aire mui faborable
las alas chenas.

Hourácio Flaco, Odas, Lhibro II, X





[an lhatin


Rectius uiues, Licini, neque altum
semper urgendo neque, dum procellas
cautus horrescis, nimium premendo
litus iniquom.

Auream quisquis mediocritatem
diligit, tutus caret obsoleti
sordibus tecti, caret inuidenda
sobrius aula.

Saepius uentis agitatur ingens
pinus et celsae grauiote casu
decidunt turres feriuntque summos
fulgura montis.

Sperat infestis, metuit secundis
alteram sortem bene praeparatum
pectus. Informis hiemes reducit
Iuppiter, idem

summouet. Non, si male nunc, et olim
sic erit: quondam cithara tacentem
suscitat Musam neque semper arcum
tendit Apollo.

Rebus angustis animosus atque
fortis appare; sapienter idem
contrahes uento nimium secundo
turgida uela.

Horatius Flaccus, Carmina, Liber II, X]





Sem comentários: