segunda-feira, 9 de julho de 2007

Quadras inda

Yá naide cunfia nel,
que pormete i nunca faç:
de tan afeito, a las bezes,
de fazer nun ye capaç.

Hai dies an que, até parece,
mos cai l mundo na cabeça:
ende hai que parar, senó
a caier por cierto ampeça.

Las quadras, pa quien las faç,
ténen ancanto i magie:
deixá-las nun sou capaç
que guapa sina la mie.

Hai un oulor que me prende,
son pul camino marrolhos:
quando fui pa ls apanhar,
tenien, de rodriga, abrolhos.

San Pedro ye mui squecido
cumo santo padroneiro:
nunca trai l tiempo al modo,
ye seco ou augazileiro.

Cunsante l purmeiro berso,
assi ls outros me sálen:
se l purmeiro nun ten chiçpa,
ls outros de pouco bálen.

Yá metiste l'auga an casa
nun percisas de la fuonte:
an pagas bás-te pa l riu
a namorar pa la puonte.

Mais ua aldé se morriu,
naide por eilha pon lhuito:
neilha só fálan las piedras,
you solo las piedras scuito.

Tanta frol l'almexeneira
ten, mas almeixinas nada;
nien todo l que nace reina,
i se reina nun bal nada.

Fonso Roixo

Sem comentários: