segunda-feira, 31 de março de 2008

Assomadeiro 25



La bida assoma-se-mos cumo l fruito a la frol: naide l bei, mas stá alhá; ye un modo de star nun stando ou, l que nun ye la mesma cousa, un modo de nun star stando. Hai que tener pacéncia cun eilha, la bida, se nun mos deixa ber l que somos de fruito inda an frol: al modo que abrirmos ls sentidos, puode-mos chegar un cierto oulor de l tiempo, un gusto a graninas, ua lhuç que se scapa puls frisgos de ls gromos, ua fuorça que chube pul pencino. Tamien la frol nunca ha de coincer l fruito, mas deixa-se morrer para que puoda benir, nunca chegando a saber se ben. Ye assi cun ciertos assomadeiros: acabar cun eilhes ye l modo que tenemos de ber la paisaige. Se l assomadeiro furmos nós, esso quier dezir que nunca podemos parar de mos fazermos.

Sem comentários: