quarta-feira, 5 de março de 2008

Quando l testo nun ben



Onte morriu-se Maria Gabriela Lhansol. Sien le querer albrotar l silenço [...silenço para que naci.] ou acender l apagamiento, eiqui quédan palabras que eilha nun fizo sonar an mirandés. Ye assi que gusto de las oubir.


Cumo tal, Agusto, al miu lhado, bulhe-se, telifona, acende l lhume, i l testo zaparece. L eimbierno prende-mos nun campo mais pequeinho i lhougo Lisboaleipzig s'apaga. A la mano dreita, stá la jinela debruada a giránios i, se you podira demudar l que me çtraiu, ponerie outra beç l aparo de la caneta anriba de Leipzig. Fórman-se pingas d'auga, na bidraça. Slúbian-se por beneiros d'auga, cun bordas d'auga que l aire cola i apega als bidros. La fuorça afroixa, zlocou-se i agarra, al passar, tezes finas d'auga, policos d'auga, anquanto, alhá loinge, oubo ua suite ourquestral de Bach que Agusto puso ne l giradiscos para me traier outra beç parqui. Nunca me agonio se l testo nun ben. Puodo passar dies sien screbir. Para mi mesma - nun sou scritor. Sou ua cuntemplatiba quando l testo chama. Mas custa-me bé-lo ir-se çque ampece a star cun el. Nun sou cumo Bach, nun tengo alunos, a nun ser la mie própia eimaige daprendendo, i saco, por esso, que l que you quiero ser m'ansina.
Maria Gabriela Lhansol, Lisboaleipzig 1. O encontro inesperado do diverso, ed. Rolim, 1994, 65-66.




Se, ne l que até hoije screbi, algo deba de quedar, gustarie que fura esto:
Hai ua cuonta calhada de ls antensos que, porque percisados de mezricórdia, nun le cargórun als a eilhes armanados las cadenas de la splicaçon, nien miraiges pa l deseio. Gustarie que subrebibisse l dezir que nós somos eipifanies de l mistério, i mistério que an nuossos sgalreamientos se zanrola.
(...)
... bienes de la Tierra que, para mi son cinco:
L coincimiento, la abundança, la generosidade, l prazer de l amante i la alegrie de bibir.

Maria Gabriela Lhansol, Casa de Mateus (Bila Rial), na antrega de l prémio D. Deniç de 1985 a "Um Falcão no Punho".




Siempre achei algo mui stranho an you screbir an pertués, mas fui nessa lhéngua que you naci, i solo nas palabras dessa lhéngua nácen ls mius testos. Ye stranho porque, andrento dessa lhéngua, nun habie ua cultura para ls recebir.
(...)
Fago botos para que la mie lhéngua alcance l alto mar, l lhargo. Eilha fala dun pobo que ye singularmente outro, sien inda saber an quei, i porquei.

Maria Gabriela Lhansol, Paris, Sorbonne, 24v de Outubre de 1988, Les Belles Letres


Sem comentários: