quinta-feira, 20 de março de 2008

Todo mundo se fui ...


Todo mundo se fui yá na pracica, toca-mos
a nós la beç agora: quando oubimos pousas,
campanas-quelobrinas, preguntamos quien
será que se fui?, cumo datrás quando alguien
a salto pa la Fráncia s’iba. De salidas
(ç)feita esta tierra siempre fui. Tenemos que
deixar campo a quien benga. Mas nun çcánsan ls uolhos
na carreira agarrados de ls puiales sien


un germo. Uns aparécen por ende a las bezes
cumo quien a cagar ben até cá: i grácias
que até las rues ressónan i s’adóndian ls uolhos,
gana de amerosar pisagadas. Por donde
benírun, outra beç se ban: siempre l siléncio,
i assi mos zafazemos de l mundo. Cidade
gusta d’aldés cun arbles, froles, rius i monte,
bichos, mas giente só que bonde i pouca seia.


[cachico de Sfergantes dua zeipopeia, 2007]

Fracisco Niebro


Sem comentários: