domingo, 26 de agosto de 2007

Odas de Ricardo Reis(20)

L ritmo antigo que hai an pies çcalços,
Esse ritmo de las ninfas repetido,
Quando ambaixo l arboledo
Báten l sonido de l bailo,
Bós na alba praia relhembrai, fazendo,
Que scura la scuma deixa; bós, anfantes,
Que inda nun teneis cura
De tener cura, reponei
Rugidosa la ruodra, anquanto arqueia Apolo,
Cumo un galho alto, la rebuolta azul que doura,
La perene maré
Slúbia, anchiente ou çpejante.

Fernando Pessoa [Odas, de Ricardo Reis]
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:

O ritmo antigo que há em pés descalços,
Esse ritmo das ninfas repetido,
Quando sob o arvoredo
Batem o som da dança,
Vós na alva praia relembrai, fazendo,
Que ‘scura a ‘spuma deixa; vós, infantes,
Que inda não tendes cura
De ter cura, reponde
Ruidosa a roda, enquanto arqueia Apolo,
Como um ramo alto, a curva azul que doura,
E a perene maré
Flui, enchente ou vazante.]

Sem comentários: