Quadras nun die de calor

Sien querer me bi la punta
de ls dies, a modo corréncia:
mais que l mundo me pesou
l silenço de l'ourgéncia.

Amportanças sien balor
l mundo stá cheno deilhas,
sien querer ban-mos queimando,
cumo a la chicha las greilhas.

Nun pára l rechinadeiro
que até l pensar me derrite,
cherrilha-me sien parar
esta eideia que me firte.

Nun sei que biste na fiesta,
que todo l tiempo te chama:
nun t'adebirte nien çcansa,
mas tue calor nun s'atama...

Fuste de férias pul mundo,
a ber s'algo daprendies,
mas tan debrebe passeste
que l que fuste a ber nun bies.

Salírun pa la percion
ls santos que habie n'eigreija:
quédan ls mardomos, cuitados,
cundanidos cul'ambeija.

Pássan baixo ls abiones
i atrelóndan la cidade,
mas nien assi ls quieren loinge:
son bien boubos! Ye berdade!


Fonso Roixo