segunda-feira, 17 de junho de 2013

caderno de apuntamientos // caderno de apontamentos


68.
cumo nun habie leinha an Sendin, muita giente cumpraba montes nesses pobicos alredror i íbamos apanhando la leinha, yá bés, por cien mil reis yá se cumpraba un muntico, mas podie ir até quenhientos, outras bezes íbamos pula nuite a roubar leinha adonde la habie, cumo tal por Praguedaton, que ls de Trabanca éran malos i lougo justiçában; ua beç cumprei un monte inda daquel lado de Griegos nun sítio que le cháman las Medianas [lebaba uas trés horas de camino ou mais], tenies tu uns seis ou siete meses, mas apuis debedi-lo a tiras cun mie mai, la Çuzana i assi outras, aqueilho éran xaras grandes, nien quiero que me lembre... mira tu, al para alhá ibas cumigo a cabalho na burra que nesse tiempo era solo l que teniemos, mas al para cá la burra benie cargada i tu benies nas mies scarranchicas al chichin, al cachaço, pesabas mais que you sei alhá, mira tu que quando tenies onze meses pesabas onze quilos i chegaba a casa inda mais cansada que la burra, cuntigo al chinchin; anquanto staba por alhá a arrincar la leinha i a fazer la carga, deitaba te cun un figo seco na boca ambaixo dua xara, i la xara yá tenie belhotros, esses de la semiente, que cul aire fazien a modo de ruge-ruge i tu mexies te muito, deitado de cuostas culs braços ne l aire a querer agarrar ls belhotros; you iba a tener cuntigo, i stabas todo mejado, mui friu, que staba friu cumo la niebe, i nun chorabas nien nada, mas siempre a chuchar l figo scachado al meio cun ua metade andrento la boca i outra de fuora; i alhá íbamos, até que se acabasse la leinha i deixábamos la tierra bien ranhida que se podie arar, que tamien era fraca leinha, solo xaras sien palos gordos, tu que cuidas....

//

como não havia lenha em Sendim, muitas pessoas comprava montes nas povoações à volta e íamos apanhando a lenha, bem vês, por cem escudos já se comprava um montinho, mas podia ir até quinhentos, outras vezes íamos durante a noite a roubar lenha onde a havia, por exemplo para Prado Gatão, pois os de Travanca eram maus e logo chamavam a justiça; uma vez comprei um monte ainda para lá de Gregos num sítio chamado as Medianas [demorava umas três horas de caminho ou mais], tinhas tu uns seis ou sete meses, mas depois dividi-o com a minha mãe, a Suzana e outras, aquilo eram estevas grandes, nem me quero lembrar... repara bem, para lá ias comigo montado na burra pois nesse tempo era só o que tínhamos, mas para cá a burra vinha carregada e tu vinhas às minhas costas, ao pescoço, pesavas muito, repara bem que quando tinhas onze meses pesavas onze quilos, e chegava a casa ainda mais cansada que a burra, contigo às costas; enquanto andava no monte a arrancar a lenha e a fazer a carga, deitava-te com um figo seco na boca debaixo de uma esteva, e a esteva já tinha bolinhas, esses da semente, que com o vento faziam como um guizo e tu mexias-te muito, deitado de costas com os braços no ar a tentar agarrar as bolinhas; eu ia ter contigo, e estavas todo urinado, muito frio, que estava frio como a neve, e não choravas nem nada, mas sempre a chupar o figo partido ao meio com uma metade na boca e outra fora; e lá íamos, até que se acabasse a lenha e deixávamos a terra bem limpa que até se podia lavrar, embora fosse fraca lenha, apenas estevas sem paus grossos, tu que pensas...



Sem comentários: