sábado, 22 de junho de 2013

caderno de apuntamientos // caderno de apontamentos


73.
a la bezes, la mai deixaba de tener leite i l menino mamaba muito an seco i muita beç tenie que mamar noutra tie que tubira leite, tu cuidas que habie leite cumo agora a berñder puls sotos!? i anton l menino agarraba ua cousa branca na boca que le nacie na punta i alredror de la léngua i ne ls beiços, i cun esse mal nun mamaba, que le dolie, i anton dezie se, ai mas l menino nun pega na teta... i chamábamos le alforra a esse mal, i fazendo fuorça alhá culas unhas aqueilho salie, mas l melhor era limpar aqueilha cáspia cun un palico, que lougo salie, mas pa la sanar era mais custoso: l que mais se ousaba era auga de rosas, tenien que ser rosas sarnosas, que las habie ne l rieiro de Nuossa Senhora pa la Palanca: cumo tal, apanhaba se un ramo deilhas i deixában se secar, anton, assi secas, cozien se cumo para fazer xá, i essa auga de rosas daba para labar ls uolhos i para sanar l'alforra, labando se la léngua cun eilha, grácias a dius que tu nunca chegueste a tener alforra.

//

por vezes, a mãe deixava de ter leite e o menino mamava em seco e muitas vezes tinha que mamar noutra mulher que tivesse leite, tu pensas que havia leite como agora à venda nos comércios...!? e então o menino aparecia com uma coisa branca na boca que lhe nascia na ponta e à volta da língua e nos lábios, e com essa doença não mamava, porque lhe doía, e então dizia-se, ai o menino não segura na mama... e chamávamos 'alforra' [doença dos sapinhos] a essa doença, e fazendo força em cima com as unhas aquilo saía, mas o melhor era limpar aquela caspa com um pauzinho, que logo saía, mas para a curar era mais difícil: o que mais se usava era água de rosas, tinham que ser rosas albardeiras, que as havia no ribeiro de Nossa Senhora, na Palanca: por exemplo, apanhava-se um ramo delas e deixavam-se secar, então, assim secas, coziam-se como se faz para fazer chá, e essa água de rosas dava para lavar os olhos e para curar a doença dos sapinhos, lavando-se a língua com ela, graças a deus que nunca chegaste a ter a doença dos sapinhos.

Sem comentários: