sábado, 22 de junho de 2013

caderno de apuntamientos // caderno de apontamentos


74.
las ties ajuntában se na pracica delantre de casa, cumo tal a fazer meia ou a botar un remendo, i you siempre tenie muita curjidade,
á tie Fluménia [Filomena da Ascensão Santiago, 1917], antonce cumo ye que curábades las malinas?
mira, Amadeu, alhá mos amanhábamos uas bezes melhor outras pior, mas siempre habie algue malzina, que ua pessona nunca se puode quedar, anton, la laganha curaba se cun auga de rosas brancas, habie que labar bien ls uolhos cun essa auga, iba se al semitério que habie alhá muita, las feridas cun anfeçon tenien que se labar cun auga de malbas i farelos tri(g)os, mas se fusse coixo tenie que ser cun alho, azeite i augardiente, que l coixo nun quier auga, bien bés que l alho era malzina quaijeque para todo, i para outras cousas cumo l alforra habie que ir a las arribas a saber de rosas sarnosas, que tamien se traien para cumponer l'eigreija;
mira, até cantábamos ua moda, que era assi, diç
ó linda roseira
que é da tua rama
por causa de ti
anda o meu amor em fama

se anda em fama
deixá-lo andar
cun auga de rosas 
lo hei de labar

//

as mulheres juntavam-se na pracinha à frente de casa, por exemplo a fazer meia ou a remendar e eu sempre tinha muita curiosidade,
ó senhora Filomena [[Filomena da Ascensão Santiago, 1917], então como curavam as doenças?
olha, Amadeu, lá nos arranjávamos umas vezes melhor outras pior, mas sempre havia alguma mezinha, que uma pessoa nunca pode desistir, enao, a laganha curava-se com água de rosas brancas, era preciso lavar bem os olhos com essa água, ia-se ao cemitério que havia lá muitas, as feridas infectadas tinham que se lavar com água de malvas i farelos de trigo, mas se fosse coxo tinha que ser com alho, azeite e aguardente, porque o coxo não quer água, bem sabes que o alho era mezinha quase para tudo, e para outras coisas como a doença dos sapinhos era preiso ir às arribas à procura de rosas albardeiras, que também se traziam para arranjar a igreja;
olha, até cantávamos uma cantiga, que era assim, diz
ó linda roseira
que é da tua rama
por causa de ti
anda o meu amor em fama

se anda em fama
deixá-lo andar
cun auga de rosas 
lo hei de labar


Sem comentários: