sexta-feira, 7 de agosto de 2009

L Guardador de Ganados XLII

Passou la deligença pula strada i fui-se;
I la strada nun quedou mais guapa, nien sequiera mais feia.
Assi ye la acion houmana pul mundo afuora.
Nada sacamos i nada ponemos; passamos i squecemos;
I l sol ye siempre puntual to ls dies.

Fernando Pessoa [Alberto Caeiro, O Guardador de Rebanhos]
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:
Passou a diligência pela estrada e foi-se;
E a estrada não ficou mais bela, nem sequer mais feia.
Assim é a acção humana pelo mundo fora.
Nada tiramos e nada pomos; passamos e esquecemos;
E o sol é sempre pontual todos os dias.]





quarta-feira, 5 de agosto de 2009

L Guardador de Ganados XLI

Pul antardecer de ls dies de berano, a las bezes,
Inda que nun haba airico nanhun, parece
Que passa, un sfergante, un suable airico…
Mas las arbles cuntínan eimobles
An todas las fuolhas de las sues fuolhas
I ls nuossos sentidos tubírun ua eilusion,
Tubírun la eilusion de l que le agradarie…

Á, ls nuossos sentidos, ls malos que béien i óuben!
Fúramos nós cumo habiemos de ser
I nun haberie an nós necidade de eilusion…
Bundarie-mos sentir cun clareza i bida
I nin mirar-mos para que hai sentidos…

Mas grácias a Dius que hai ampurfeiçon ne l mundo
Porque la ampurfeiçon ye ua cousa,
I haber giente que erra ye oureginal,
I haber giente mala torna l mundo angraciado.
Se nun houbisse ampurfeiçon, habie ua cousa a menos,
I debe de haber muita cousa
Para tenermos muito que ber i oubir
(Anquanto ls uolhos i oubidos se nun cérran)…


Fernando Pessoa [Alberto Caeiro, O Guardador de Rebanhos]
Traduçon de Fracisco Niebro



[an pertués:

No entardecer dos dias de Verão, às vezes,
Ainda que não haja brisa nenhuma, parece
Que passa, um momento, uma leve brisa…
Mas as árvores permanecem imóveis
Em todas as folhas das suas folhas
E os nossos sentidos tiveram uma ilusão,
Tiveram a ilusão do que lhes agradaria…

Ah, os nossos sentidos, os doentes que vêem e ouvem!
Fossemos nós como devíamos ser
E não haveria em nós necessidade de ilusão…
Bastar-nos-ia sentir com clareza e vida
E nem reparar-mos para que há sentidos…

Mas graças a Deus que há imperfeição no mundo
Porque a imperfeição é uma cousa,
E haver gente que erra é original,
E haver gente doente torna o mundo engraçado.
Se não houvesse imperfeição, havia uma cousa a menos,
E deve haver muita cousa
Para termos muito que ver e ouvir
(Enquanto os olhos e ouvidos se não fecham)…]