terça-feira, 31 de maio de 2011

fala


traie na fala ganados,

squilas, carreirones nun
arressaiar que fazie grande
l pequeinho mundo: era
l bruar de la fogueira
adonde le ardien ls uolhos.



passadeira burmeilha


fazírun na mie rue

ua pista para bicicletas,
burmeilha mas inda sien bicicletas:
nada fiç para que me botássen
aqueilha passadeira burmeilha,
que to las nuites se zroba para mi!



segunda-feira, 30 de maio de 2011

ampossibles


- abaixei pulas palabras
cumo quien colga de l cielo
ua lúria que nun aguanta
l peso de l zerto que me seca:
- mais fácele era que aceitaras
que todo ye mortal, nada

ye eiterno; mas que le fazeries
apuis als colgadeiros de suonhos
que por anhos i anhos fuste
spetando pula selombra
adonde se t'ancarrapítan ls dies?
- fázen-me falta ls ampossibles!





domingo, 29 de maio de 2011

proba de bida


la soledade ajunta las pessonas,

mas custa a antender cumo
cuntínan solas apuis de juntas:
son muitas, mas cada ua
acaba por quedar cun eilha
mesma i ls sous: l juntouro

ben a ser, a cada anho,
a modo ua proba de bida
que outros mos ténen de passar:
se nun fura assi, porque fazerien
juntouros las pessonas?





sexta-feira, 27 de maio de 2011

alguien


para haber chegado eiqui

alguien nunca zistiu
anque l sudor fura sangre,
mais que l die, lharga la nuite:

ye ne l nieiro d'acraditar
que abrólhan ls milagres:
fé an ti, an tous passos ne l camino,
inda quando ls uolhos négan;

alguien nunca parou
de t'ampurrar palantre:
scaralhaba i maldezie,
mas para ganhar baláncio.




quinta-feira, 26 de maio de 2011

pregunta (56)


queda-mos de ls muortos la lhembráncia: muorta esta, quei de nós queda?






quarta-feira, 25 de maio de 2011

l lhuito por ti mesmo


aguanta sien le pegares

fuogo als dies i déixa que pássen
serenos cumo bolo de páixaro
a la tarchica: nada puodes contra
la nuite a fazé-le selombra als dies
que han de benir; nun béilan

las arbles al abraço de l aire? Antoce,
porque nun le dás tiempo a adundiáren
ls delores que te sálen al camino?
nun bóndan ls que cuntigo camínan,
que inda outros de outros buscas?
se todo has de acabar an scuro eiterno,

deixa que lhuza hoije l sol
puis puode ser manhana
un defenitibo nada: que l lhuito
por ti mesmo seia l camino
d'antender cumo guapo cuntinar
puode l mundo apuis de seres pocho.




terça-feira, 24 de maio de 2011

se


se un die bolbires
,
que seia para colher
las risas que sembreste
ou anton para mirar
las manos cun que deste.



domingo, 22 de maio de 2011

la fuorça de l que ye andeble


bai-se yá secando l roixo de ls tomilhos i las scobas a mei granar, afuora esso las yerbas yá ténen sues semientes cumpridas, nua mudança que nun pára: solo l riu parece l mesmo i las peinhas de l Picon de ls Arteiros zafían l tiempo, negro caneiro na boca de las arribas: para todos bai a meio mais ua primabera, para mi ye menos ua primabera i, nesta cuncéncia de l andeble ancarrapita-se-me l balor sien fin de l que ye menudo i agiganta-se la fuorça de todo l que ye andeble.




quarta-feira, 18 de maio de 2011

preguntas (55)


- l que ye la berdade?


- cumo naide sabe respunder, solo l poner la pregunta nun será yá l percípio de la sabedorie?






terça-feira, 17 de maio de 2011

dito 14


quien pensa un mundo melhor inda quando nun lo puode cuncretizar, siempre an algo sue bida lo puode melhorar.




ua punta de mistério


a cada beç que me meto pul meio
la lhéngua sabe-me siempre a fresco:
mánan nubrina las palabras
i mal las fago çcampar, lhougo
cuorren a tapar sue nudeç,
puis sue alma siempre bibe
nua punta de mistério.




segunda-feira, 16 de maio de 2011

Sétimo die


Bolbimos, un a un, de la tue muorte
pa la nuossa bida cumo quien torna a casa
dua lharga biaige. Para trás quedórun lhembráncias, países,
i agora ye cumo se te houbíramos sonhado.

La boç que, delantre l scuro, colguemos
quando se sbarrulhou l mundo pa l fondo de ti
oupimos-la outra beç pa ls afazeres de l die
i pa las horas quemuns.

Inda onte stábamos solicos delantre l Hourror
i yá somos riales outra beç!
L própio delor se drumiu al nuosso cuolho
cumo un animal de cumpanhie.

Manuel António Pina, Atropelamento i fuga, 2001 [an Poesia Reunida, Assírio & Alvim, 2001, p. 288]
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:

Sétimo dia

Ao Manuel Hermínio

Voltámos, um a um, da tua morte
para a nossa vida como quem regressa a casa
de uma longa viagem. Para trás ficaram recordações, países,
e agora é como se te tivéssemos sonhado.

A voz que, diante da escuridão, suspendemos
quando se desmoronou o mundo para o fundo de ti
erguêmo-la de novo para os afazeres diurnos
e para as horas comuns.

Ainda ontem estávamos sozinhos diante do Horror
e já somos reais outra vez!
A própria dor adormeceu no nosso colo
como um animal de companhia.]






domingo, 15 de maio de 2011

Cuidados Antensibos. XII - L camino de casa


«Las palabras fázen
sentido (l tiempo que tardei até çcubrir esto!)
un sentido justo,
feito de mais palabras.
(L'ampossiblidade de falar
i de quedar calhado
nun puode parar de falar,
screbi you ó noutro).

Torno a casa,
al ampeço,
se calha un cachico mais bielho.
Las mesmas arbles,
mais bielhas,
la lhembráncia deilhas
passando sien tiempo ne ls mius uolhos,
cumo ua eideia feita ou cumo un sentimiento.

Antre l que buolbe
i l que saliu un die
quedórun las palabras:
talbeç (quien sabe?)
algun sentido.
Agora, cumo un stranho, chubo las
scaleiras i abro la puorta; i entro, bibo,
para fuora de algue cousa muorta.

Senta-te eiqui, fala cumigo,
faç sentido
i todo alredror de mi!»

Manuel António Pina Cuidados Intensivos, 1994 [An Poesia Reunida, Assírio & Alvim, 2001, p. 205]
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:

Cuidados intensivos
XII
[O caimnho de casa]

«As palavras fazem
sentido (o tempo que levei até descobrir isto!),
um sentido justo,
feito de mais palavras.
(A impossibilidade de falar
e de ficar calado
não pode parar de falar,
escrevi eu ou outro).

Volto a casa,
ao princípio,
provavelmente um pouco mais velho.
As mesmas árvores,
mais velhas,
a lembrança delas
passando sem tempo nos meus olhos,
como uma ideia feita ou como um sentimento.

Entre o que regressa
e o que partiu um dia
ficaram palavras;
talvez (quem sabe?)
algum sentido.
Agora, como um intruso, subo as
escadas e abro a porta; e entro, vivo,
para fora de alguma coisa morta.

Senta-te aqui, fala comigo,
faz sentido
e totalidade à minha volta!»

quarta-feira, 11 de maio de 2011

cuonta nana (10)

rala era la sumana que nun daba alhá un saltico: sentaba-se siempre na mesma piedra, deixaba ls uolhos abaixar la strada i correr ls cúmios de ls cabeços i acaba por ls afogar ne l riu antes que la fuonte andrento deilhes se sultasse; ls carros éran poucos, uns pertueses outros spanholes, mas naide ls mandaba parar a saber quien iba andrento, quei lhebában andrento, adonde íban, quanto tiempo tardában: hai uns binte anhos, talbeç un cachico mais, era aquel l sou puosto, todos parában a las sues ordes i sinte algo aparecido a miedo a rodrar alredror del: apuis bieno la Ouropa, essa cousa de Shenguen i el quedou sien jeito puis toda la bida le habien ansinado quei era bedado i até crime: agora passában i nien sequiera mirában para el: l mundo stá perdido! cuncluie siempre que se lhebantaba de la piedra para tornar para casa; inda bibiu alguns anhos, mas nunca se chegou a dar de cuonta que l único mundo perdido era l del.





cuonta nana (9)


benie adreitos a mi na rue, ls uolhos baixos, debagarosa cumo la tarde; nun era nuoba nien bielha, guapa ou feia i nun haberie arreparado neilha se, al passar, nun tubira albantado para mi un uolho negro: era aquel uolho la scrita biba dua cuonta: acidente? topada? porrada? cumo nun tube modo de la ler, quedei culas cuontas todas para mi.





terça-feira, 10 de maio de 2011

cunta nana (8)


La tie chegou a arrastrar la pierna i deixou-se caier na cadeira de la sala de spera de l cunsultório. Era inda nuoba i tenie las unhas retrocidas de burmeilhas. L rapazico, de uolhos arregalados pa la mai: para ser un capitan gancho percisa la pierna de palo; bi-la mancar: será que la ten?




segunda-feira, 9 de maio de 2011

dito 13


ye amportante l que fazemos amportante i desso mos cumbencimos.




dito 12


staba tan triste, que acabou por passar por anrabiado.




pregunta (54)

porque será que l mais de las pessonas mais quieren tener mil porblemas i nada ganhar do que ls outros cúiden que stan 'a fazer deilhas parbas' (ye assi que dízen)?





domingo, 8 de maio de 2011

dito 11


ye la selombra ua lhuç triste.




sexta-feira, 6 de maio de 2011

diário 66


a las bezes penso se haberie sido defrente la mie bida s'acaso houbira ido a scuola i daprendido a ler: al menos ua cousa demudaba, sabie mais l que se passaba pul mundo i sabie ler l précio de las cousas ne ls supermercados sien tener que star siempre a preguntar; para alhá desso todo, scusaba de dar las cartas a screbir ou ler a naide, que nun era senhora de guardar un segredo; stou cierta de que muita muita cousa haberie sido defrente, a ampeçar por nun tener que ir a trabalhar zde que naci, al menos ne l tiempo an que staba andrento la scuola: raios t'aparta l tiempo antigo, bien podie haber nacido cinquenta anhos apuis...






quinta-feira, 5 de maio de 2011

dito 10


tenie percison de screbir cumo quien nun passa sien ua droga: paraba als cachos para ler, cumo quien faç ua zantoxicaçon.






pregunta (53)


- porque será que ciertas pessonas nun se ampórtan de falar de l que nun sáben, ponendo l aire mais sabido de l mundo?

- se l redículo pagasse ampuosto, que taxa le botariemos?




terça-feira, 3 de maio de 2011

dito 9


deixar fuortes eidiales ye ua agonie que solo puode benir de la muorte: renacer ou reancarnar an nós, yá outro, acuntece mesmo.




pregunta (52)

tenie tanta cousa que le custaba a andar dun lhado pa l outro cun tanta cousa a las cuostas:
- sien cousas seremos lhibres?
- i nun mos tíran las cousas que tenemos la raíç de la lhibardade?
- cumo poderiemos eisistir sien l rasgon de las cuntradiçones de que nunca seremos capazes de mos lhibrar?





segunda-feira, 2 de maio de 2011

pregunta (51)


se nun fúran ls ambentores de rialidades - cumo tal pintores, poetas, músicos i outros boubos que tales - seriemos capazes de aguantar essa rialidade rial que mos smaga i mos ambenta?






pregunta (50)


ls que nun acradítan an dius cháman-le ateus, i als que nun acradítan ne l diabro cumo le hemos de chamar?
se fumus nós que ambentemos tanto a dius cumo al diabro nun le habiemos de dar nome als que nun acradítan nun i/ou noutro?




domingo, 1 de maio de 2011

diário 65


quando miu pai se morriu tenie you nuobe anhos acabados de fazer; andube muito tiempo a falar pouco, puis las palabras se me habien gastado, coçadas de la bida, rombas de tanta porrada, cumo xeixos na ribeira: inda porriba, nunca andube a scuola para aprender a aguçá-las ou poné-las a nacer outra beç; mie mai bestiu-se de negro para siempre i fui todo, até l que nun podie ser: naquel tiempo nun habie essa cousa de l die de la mai, cumo agora: quatro filhos assi tan pequeinhos nien un solo die la deixemos squecer quien era.