domingo, 30 de outubro de 2011

dito (47)


se tubiras que siempre te preguntar porque fazes todo l que fazes, nada mais fazeries.




pregunta (73)


até adonde, até quando ye possible remar contra la corriente? nun será até que haba fuorças para remar?





dito (46)


por bien que te písen, nun deixes que te tuolhan l passo.




pregunta (72)


porque será que ciertas pessonas nun son capazes de mirar l speilho de l'auga sien traier arriba l lhobo que s'acamou ne l fondo?




dito (45)


nunca cuides que l tiempo bibido, mesmo l tou, ten solo ua lheitura: cada un lei al modo que puoda quedar bibo.





magie


la magie cun que untas las palabras, arde i bai-se cun sou sonido: nun te admires que ende ls outros nada mais béian que palabras.





sábado, 29 de outubro de 2011

précio


bolbírun las giladas i dou-me de cuonta que solo you nunca me repito, an beç de ruoda camino, an beç d'ampeço canseira que busca sou çcanso, an beç de fastiu de l que siempre buolbe l miedo de l barranco adonde ha de l camino caier, un die: cumo nun sei que passos me spéran, puodo ancaminá-los i tené-los cumo mius: solo l que se muorre puode ser lhibre; nun sei quando nien cumo, mas sei que un die troquemos lhibardade por eiternidade: l mais alto balor solo poderie tener l mais alto précio.




outonho


yá cun fuorça ls burmeilhos
s'assóman a las fuolhas que,
antes d'ampeçar sue dança
de muorte, acéinhan cun
alas de sangre, úpen-se an
lhénguas de fuogo, mas nien
cun amanaças ten miedo
l eimbierno que s'achega:

ye por esso que l outonho
se biste cun sues quelores,
s'inche del mesmo sien
querer saber de beranos ou
eimbiernos, de passados ou
feturos, de ganhar ou
de perder: anquanto ardir
puode squecer las ciertas cinzas.




segunda-feira, 24 de outubro de 2011

Ls Quatro Eigangeilhos (02)


Nota subre la traduçon [cun que se apeça l lhibro de Ls Quatro Eibangeilhos]

Esta traduçon fui feita antre 2001 i 2004 tenendo por assento la bersion an lhatin Biblia Sacra Iuxta Vulgatam Versionem, cunsante l’eidiçon de Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart (1969,1994).

De la traduçon fui feita ũa fonda rebison antre 2004 i 2008 tenendo por apoio: la Nouae Vulgatae Bibliorum Sacrorum Editione, seguindo l’eidiçon de Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart (1984, 1999), de NOVUM TESTAMENTUM Graece et Latine, dessa eidiçon habendo sacado tamien ls títalos; la Bíblia traduzida por João Ferreira Annes d’Almeida, an eidiçon de la Sociedade Bíblica.

Ũa nuoba rebison fei feita antre 2008 i 2010, agora yá solo para sacar algũas dúbedas i resolber alguns puntos formales, ende me habendo serbido de bárias traduçones, an pertués i noutras lhénguas, an special la Bíblia Sagrada, edição de la Difusora Bíblica – Franciscanos Capuchinhos, Lisboa/Fátima.

Quiero agradecer, an special, l apoio siempre recebido de la Sociedade Bíblica, na pessona de l sou secretairo giral, Dr. Timóteo Cavaco, i al Dr. Inocência Pereira que, anquanto diretor de l jornal Mensageiro de Bragança, publicou partes amportantes desta traduçon an 2002 i 2003.

Las antroduciones a cada un de ls Eibangeilhos son de la repunsablidade de la Sociedade Bíblica.

Amadeu Ferreira



domingo, 23 de outubro de 2011

Ls Quatro Eigangeilhos (01)



FICHA TÉCNICA

Títalo

Ls Quatro Eibangeilhos

Traduçon

Amadeu Ferreira

Ediçon

LBE – Loja da Bíblia Editorial, Lda.

Rua José Estêvão, 4-B

1150-202 Lisboa

Paginaçon i Design

Loja da Bíblia

Ampresson i acabamiento

dpi cromotipo

1.ª Eidiçon: Outubre 2011

ISBN: 978 989 650 101 3

Depósito Lhegal: 334120/11

Copyright © 2011 Amadeu Ferreira i LBE – Loja da Bíblia Editorial, Lda.

Todos ls dreitos reserbados. Esta obra nun puode ser reproduzida por qualquiera modo (retrato, offset, fotocópia, etc.) sien l cunsentimiento scrito de l’Eiditora, i esso bal tanto pa l testo cumo pa l amanho gráfico.




sábado, 22 de outubro de 2011

pensamientos


tengo, a las bezes, uns pensamientos guapos,
chenos de fuorça i lhuç,
capazes de demudar i fazer mundos,
mas l cuorpo nun ls quier,
ye fraco l coraçon pa ls aguantar:

nun gusto de pensamientos
cun bocaçon para pantasmas!




pregunta (71)


se puodes bibir na dúbeda, para quei certezas que te puoden matar?





sexta-feira, 21 de outubro de 2011

nun ye tiempo al modo para beleta


quando abáixan nubres negras
rente al suolo, bonda a las bezes
ua palabra para machinal
por adonde respirar, mas
tamien ua risa puode serbir,
un sereno mirar de frente

deixa ls passos cun sou bagar
pa que firme áchen l camino,
nien acendas las palabras
pula punta por adonde
puodan arrebentar, que
ándan nerbiosas las palabras

an beç de fuogos acenderes,
deixa l lhume antregue a fedieiras
i cemaque até que passe l outonho
sien que tengas de eibernar:
quieren-te bien spierto nuites destas
adonte até cun lhuç nada se bei

achega te al renhon de ti, adonde
mais calece i l riu de ls dies siempre
sous cachones arrepassa: tapa te,
nun baia l sieiro a arrebentar te
las benas i sacar quelor al sangre,
puis nun ye tiempo al modo para beleta

se t'ampurrar l'airaçada pa l curral
de la belheç nun tengas miedo:
bonda que na fin te respeites inda



quinta-feira, 20 de outubro de 2011

un tiempo a la própia


ye este un tiempo a la própia
para giente pequeinha medrar,
tan scuro que
nien la tiranie acha sou nome:
al meio l mar de bózios i de facas,
alguns solo a sangre se manténen
i aporbéitan, aporbéitan la maré;

ye este un tiempo a la própia
para regar percípios algo ouxados
i assi puodan ancarrapitar
dreitos por sue rodriga:
deixa que l outonho abra la puorta
i puodas seguir l tou camino:
bien s'anganha quien pensa que
ye assossegado l caier de la fuolha...




quarta-feira, 19 de outubro de 2011

stendido nun branco pensar


ye mui custoso,
sereno
passar tous dies

ye mui defícele,
calhado
chubir l die

quien será capaç de,
andefrente,
oubir l lhodo golsiado de las palabras?

tuorce-se l poeta de tanta
porrada
nun caber nua serena poesie

nun me mándedes calçar lubas de borraixa
zanfetadas
pa screbir poemas sien delor

déixan me ls poemas que scribo
derrotado,
cun rábia de nun botáren sangre

cun dies destes, cumo nun ténen
bergonha
las nuites cun tanto suonho?

deixa-me al menos por un cachico,
stendido
nun branco i fondo pensar

que nun seia este l redadeiro die:
manhana
talbeç l sol aspere outro saludo.




segunda-feira, 17 de outubro de 2011

andinado


a poder de mirar solo l die que passa,
puodes caier na tentacion de ser
feliç ou zasperado cunsante
la rodra de ls dies te upe ou smaga:

se, na lhembráncia fures capaç
de mirar un cacho mais alhá
inda que nubrina solo te responda
colgará te l tiempo i, ancierto,

has de salir alhá de ti, esse
modo de nun ser quien sós:
nien ls dies lhargos dúran nien
ls feitos d'agora te outros tuolhen;

andinado, nun deixes de chamar
lhadron de strada a quien te rouba,
inda que de roubar te tenga:
siempre uns se muorren i outros

bíben, quando mais balie que todos
quedáran solo malos por uns tiempos:
somos canhonas puis un ganado
lhougo scuolhe l pastor que s'apersenta!




domingo, 16 de outubro de 2011

dito (44)


se te calhares quando debes falar, nun serás capaç d'aguantar l bózio de tou silenço.




pregunta (70)


se nada se cria i todo se streforma,

se nesta altura ándan a sacar denheiro a muita giente
i se l denheiro nun zaparece i solo muda de bolsos,
para que bolsos stá a ir l denheiro sacado a tantos?




l tiempo de las castanhas


ben ende l tiempo de las castanhas

de quando íbamos puls caminos
a rober i ls pelhiços abrien la boca
nua risada, nun mundo de picos i
la fame era natural cumo las horas;

berdégan agora adiles por essas tierras
adonde sentábamos uolhos i sprança:
que fazimos de ls saberes que nacien
na sementeira i aprendiemos a sperar
l tiempo an que robiemos las castanhas?

quedában loinge las castanhas, benien
de camboio a botar fumo ne ls pelhiços
sien stáren coçadas cumo todo l que
queda acerca, chenas de nuites cun stouros
al lhume, fiestas i risadas de belhós;

bénen sfamiados estes dies, sue boca
siempre abierta a quemer-mos als cachos,
squecida la risada de ls pelhiços, la fuorça
yá pouca para demudar: cumo deixei
que se me squecira l tiempo de las castanhas?

cumo s'aguçórun ls picos i tan altos
quedórun ls pelhiços a abanar al aire
que mos trouxo este ambierno
financeiro: nunca squecerei de fazer
por que buolba l tiempo de las castanhas





sexta-feira, 14 de outubro de 2011

pregunta (69)


a que mundos mos ata la cuorda de la bida?

até adonde podemos cortar la cuorda que mos ata als mundos que fazimos?




quinta-feira, 13 de outubro de 2011

nada mais que géstios


quando me biste, fuste als poucos
achando l camino de buolta,
l relampo de ls uolhos cumo guia,
l bafo a derretir l carambelo
de tue solidon feita castielho;

fúrun-te passando lhembráncias
fries nua frincha de tristeza,
cinema a correr na fita de l silenço
na pantalha de la nuite: bundou
la perséncia i sue selombra,

sien que perciso chamar-te fura:
yá gasteste las palabras, rombas
de sentido, coçadas de abandono,
puis nada mais que géstios
te lhebántan, solo eilhes carrégan

nas patas l sentido cun sou miel;
nun me digas nada, deixa-te ir
ombro cun ombro, anquanto me incho
de gana para nuobas buscas
i me chube mais lhume para acender ls uolhos:

tue cumpanhie pesa tanto
que ua sola palabra, a las bezes,
bundarie pa me smagar.




dito (43)


anquanto te quejires albantar ye porque inda nun te caíste de beç.



quarta-feira, 12 de outubro de 2011

scuolha


quedou culs uolhos fondos
scuros i al assomar-se
nun chegou a saber
que paixarina l'atraie
al piçcar daquel abismo:

- que scuolha me queda
senó bibir? nunca poderá
ser la muorte ua scuolha.



terça-feira, 11 de outubro de 2011

quando la chameste


quando la chameste, nien you
sei cumo aguantabas tou cuorpo a arder,
las sien sentido palabras
atiradas cumo óndias de rádio para
mundos que nun sabes dezir:
mas nun la quejiste puis inda
nun te sintes pronta pa la segada;

arrama se te l cuorpo nun rieiro de suonhos,
cuorre i deixa-se ir, que yá nun anda:
que fazerei cun tue lharga ouséncia,
puis nunca cabes nesta perséncia
de silenços i resfuolgos que cháman
negros mundos? atiras-te acontra
la rialidade de que nun tenes chabe,

anquanto scuorren sou beneno
ls porblemas pa que nun achas seluçon,
muorre se acerca la busca, cérran se
ls uolhos, ls oubidos, nada mais habendo
yá para sentir: bistes te de nuite,
nien sabes adonde drumes i tue gana
maior era nunca mais spertar;

dás-me la mano, cumo siempre,
i puxas las cuordas que, andebles,
te átan a la bida: agora, nien cósmicas fuorças
son capazes de cun eilhas te arrastrar.




segunda-feira, 10 de outubro de 2011

pregunta (68)


para bibir perciso de quemer: quantas muortes (seia de plantas ou animales) essa palabra nun arrastra cun eilha... quien puode bibir sien muorte?





pregunta (67)


quantos se morrírun antes de mi para que you tubira campo?



manhana cumo hino


agora que se morriu Steve Jobs, muita giente mos lhembrou cumo el dezie l coincido dito: bibe cada die cumo se fura l redadeiro, algue beç acertarás; acrecéntan que assi cada die ye bibido i aporbeitado al mássimo, puis puode nun tornar a haber outra oucasion; por mi, nun gusto de l dito i cuido que lhigado a el puoden star cumportamientos radicales i un modo de star zasperado ou que faç de nós mais amportantes do que somos: mais quiero pensar que a seguir a un die siempre ben outro, nua cadena de sprança que deixa todo mais rente al chano i mos diç que todo quanto podemos fazer nun ye assi tan amportante, l que mos ajuda a chubir na nuossa pequenheç, a andar de mano dada culas cousas simpres sien que téngamos de fazer las redadeiras grandes i heiróicas cousas de cada redadeiro die, cumo se le fazíramos assi tanta falta al mundo; la muorte ben-mos an cada géstio, acumpanha todos ls nuossos passos an cada die sien tenermos que pensar neilha i nó nun cierto die an que ha de caier anriba de nós cun sou cuchilho: ye aqueilha cuncéncia que mos colga de las cousicas pequeinhas cumo nubrina de ls galhos de las arbles: bai-se i mal mos damos de cuonta, sien sabermos para adonde; se un delor me atermenta a cada die, quei melhor do que sperar ua serena risa a nacer de ls uolhos, an beç de querer que este fura l redadeiro? spero outro die, siempre, cumo se manhana an beç dua palabra fura un hino de sperança.



domingo, 9 de outubro de 2011

nunca la squeças


camina tan debagar

que mal se bei,
sou branco cumo puolo
pul camino;

nunca acraditas
que eilha seia
i bien sabes que solo
ancarando-la la binces mais un rato;

nun trai gadanha na mano
ou uolhos fondos:
ye ua risa, ua quelor
un sfergante que nun buolbe,

mas ateimas an le dar
outro nome, nuobo sentido,
puis sintes que te falta
campo para tanto miedo;

anque te lhiebe pula mano,
nunca la squeças, sien tener que pensar
neilha: outro sabor las cousas ténen,
de sue fraqueza fuorça sácan,
de tan pouco baléren sou balor.




munha (10)


pa l anho que ben hei de anxertar la figueira, yá que gustas tanto de figos negros: calhou-se i buscou l suolo para sentar ls uolhos, apuis dou-le ua risica antre serena i triste: queda treminado, dixe-le you, ande que nun me bou a squecer; deixa cumigo, cuncluiu nun zafio al tiempo adonde colgaba mundos por fazer: bal siempre la pena anchir ls benideiros dies de bida i de porjetos.





pregunta (66)


muita giente, apuis de muorta, quier le scapar a la tierra:

nun ye un modo de querer negar la sola eiternidade que mos toca?



terça-feira, 4 de outubro de 2011

bandarra

L Dicionairo Houaiss:
«bandarra (1643) Pessona que quier adebinar l feturo, adebino, bidente»
«bandarra (1712) 1
pej. pessona malandra, que nun gusta de trabalhar 2 pessona de bida airada, que gusta de farra 3 pessona que anda por por fiestas 4 Brasil sec xviii casquilho, peralta»

Diç l dicionairo de la Porto Eiditora:
«Bandarra
s.m. malandro, que nun trabalha, fadista»

L purmeiro sentido apuntado pul Houaiss ye l mais antigo i dende ben la nomeada que le ponírun a Gonçalo Anes, l afamado çapateiro de Trancoso. L outro sentido yá solo aparece dous seclos apuis i cun sentido de caçuada. An qualquiera causo, l trabalho nun era la sue specialidade, al menos als uolhos de l quemun de las pessonas. Talbeç se trate dua pessona para quien era amportante outro tipo de trabalho, mais de cabeça do que braçal, mais artístico do que manual, mais filosófico do que de aceitar todo sien mais. Assi, será possible ancuntrar un punto quemun als dous sentidos, l mais antigo i la sue eibeluçon.



domingo, 2 de outubro de 2011

rábia


hai sonidos que s'úpen de la tierra: quien ls quier oubir? cumo puode haber giente que ls quier calhar? ciegos i xordos, nun béien que esso ye ampossible? puoden cerrar ua casa, mas l bózio de l tiempo i de la tierra nun hai quien l calhe.