quarta-feira, 30 de novembro de 2011

nun quieren las palabras


quando outros las agárran

i maltrátan, nun quieren
las palabras ser ousadas:
quedar calhado puode tamien
ser modo de las respeitar.



suidades de ti


atrabessas la nuite de ls géstios
para adonde móran las cousas
hounestas i l sereno cuorre cumo
aire an agosto a la tarchica:

chubes te na nubrina, abres le
l manadeiro als suonhos i rucecitas
ls tous muortos, esses que an ti
nunca morrer deixeste

i cun eilhes bibes outro que yá fuste,
que talbeç inda seias, mas
de te achar yá nun sós capaç:

nunca assi te muorres de suidades.



sexta-feira, 25 de novembro de 2011

claridade


stiraçaba-se l sol pula prainada

i al claro die nun achei modo
de dar cula claridade que inda busco.




nunca


nunca mos bundaran las lhágrimas pa

la bergonha que mos anxalmórun
de falar an lhéngua nuossa
i la rábia spetada cumo spino
saca la stória al assossego de sou suonho.




quinta-feira, 24 de novembro de 2011

fazie me fiestas l aire


solo era mie la rue,
fazie me fiestas l aire,
casando sue solidon na mie:

calhei me ls passos, nun fúran
a spertá le l miedo i l choro.




rugido


alisei la manhana culas

manos, que yá nun aguantaba
l rugido de las horas a rober.




todo me queda znudo


a las bezes chube

la nuite pul die arriba
i risas, mirares, mesmo ls passos,
todo me queda znudo cumo
deitado an cama adonde nunca
drumo ou mius pensares çcanso.




terça-feira, 22 de novembro de 2011

Salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos an Bergáncia



Die 27 a las 15:00 bamos a fazer lo salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos an Bergáncia, nel Centro de Arte Contemrânea Graça Morais. A apersentar stará l miu amigo António Tiza.
Quien podir aparecer será un gusto grande.




mimória de D. Fonso Mendes de Bornes


an 25 de febreiro de 1257,
D. Fonso Mendes de Bornes dou
un tércio de ls sous bienes para
ser anterrado ne l Mosteiro de Moreiruola;

ne l berano de 2011, fui me
a saber de l jazido de
D. Fonso Mendes de Bornes
ne l Mosteiro de Moreiruola:

nien ua piedra quedou, solo
un sbarrulho de manos al cielo
reza, nien raça de
D. Fonso Mendes de Bornes;

puso sue sprança na piedra dura,
sue fé na grandura dun mosteiro, mas
D. Fonso Mendes de Bornes yá solo
eisiste nun andeble i zlido pergamino;

andube pul cascalho de l sbarrulho
i sues beciosas silbeiras, pisei
la tierra i mirában me las seinhas de
ls pedreiros: era quanto quedaba de

D. Fonso Mendes de Bornes.



segunda-feira, 21 de novembro de 2011

nun quergas


nun quergas acupar todo l camino
deixa campo pa l arrepassar i até
quien noutro sentido benga:
porque has de julgar quien passa
i arrepassa se nien tu sabes
adonde tous passos te lhieban?



domingo, 20 de novembro de 2011

diário 78


saber quei fazer de quemer a cada die era l que mais me custaba: agora hai de todo, mas nessa altura nun teniemos nada nien adonde ir a saber del, ende ye que era albelidade fazer quemidos, berdadeiros xefes de cozina éran muitas de las mulhieres desse tiempo, mas naide le daba balor.



sexta-feira, 18 de novembro de 2011

solo cun tous passos i l camino


pousa te nua piedra de l camino

al modo para sentalho, mas solo
anquanto l resfuolgo se faç
sereno, que lhargo por ti spera
l camino: nada pára inda que quergas,
mais bal antoce que camines

ne ls scampados spuosto al aire

ne ls balhes atrecidos de selombras
siempre hai rosas tardiegas que
al perdé-las solo quédan ls picos:
deixa que cuorra l sangre
puis muito tarda an acbar-se i

nien siempre un andar sereno
te puode adundiar l'alma: assi
al menos nun ten oulor a mofo
nien ls piquetes até al cielo
ancandilar te puoden: terreno
sós solo cun tous passos i l camino.



quinta-feira, 17 de novembro de 2011

pregunta (76)


solo haber bisto l mar pula purmeira beç als zanuobe anhos tenerá algue anfluença ne l mirar?





palabras


nunca son de mais las palabras

tan cúrtio le sacamos l sentido:

porque sóbran antoce i mos
queda un sabor a scaleto de
sílabas znudas i ls anjos de
la gramática tan pouco mos dan

sítios a que la falta de lhuç
dá sumício al retombo por que
siempre speramos




quarta-feira, 16 de novembro de 2011

l oulor a burmielho


l oulor a burmielho antranhou se cumo
un beiso an busca la madureç,
amarelhando lhembráncias doces
alas que nunca déixan de ser passos

pulas raleiras de suonhos sónan
campanas perdidas, cansadas
de arrolhar bózios de soledade
que las palabras de outonho

nun dan para atamar: nun me
preguntes l segredo de ls fruitos
que solo a sumbrar daprendi
cerrado nun pertérito ampurfeito

nun pare sous passos l resfuolgo
i l pie de mar cun que acúbren
l cielo ls uolhos siempre mos lhebará
atrás l bolo sien tiempo de pousar




terça-feira, 15 de novembro de 2011

Cumbite - Salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos an MIranda

nunca me gustou l aire andrento


l aire de outonho ye
un almanecha: nun dá para fazer poesie
cumo quando marfuolha ne l panes
i pon alas ne l pelo de las rapazas;

mas que serie sien el l baile de
las fuolhas? cumo saberiemos que ye
cantador, que brua uas stranhas
modas an ciertas nuites?

bien sei que se mete pulas
frinchas de las casas que ténen
frinchas i ne l berano passa a

dies sien un assoprico dar:
nó, nunca me gustou
l aire andrento de l poema.



segunda-feira, 14 de novembro de 2011

papoulas


you cun gana de papoulas
i l outonho deixou-me sien flor
i sou burmeilho de bida:

screbi-la i la palabra
creciu frol de sonido
na pantalha aburmelhada.



dito (53)


se fur lharga de mais la nuite, senta-te anriba deilha cumo piedra adonde çcansas de lharga caminada:ganharás fuorças pa la madrugada.



dito (52)


nun speres aprobaçon na bida cumo an eisame, mas nien por esso deixes de lhuitar pula purfeiçon an todo.





domingo, 13 de novembro de 2011

nun mires tanto al para trás


pul outonho, quédan

las arbles fartas de sues fuolhas,
mas mal las déixan caier lhougo
outra gana le nace:

nun mires tanto al para trás
que palantre queda la primabera
i nien l delorido ambierno
le tapará l camino.



l sentido de hoije


nun paras de abaixar
até adonde l resfuolgo ye custoso
sien que beias fuorças para
ampeçares ua chubida nuoba:

deixa-te quedar cumo quien çcansa
que todo ganhará sentido
l sentido de hoije
nunca de onte ou de manhana.



quarta-feira, 9 de novembro de 2011

nubrina ne l Maron


hoije antrei por ua nubrina adrento

sali dalhá perdido, puis inda busco
un mundo outro adonde achar puoda...




pudira


pudira you lhebar te al cuolho

essa risa cun que me derretiste
l cúscaro de la mocidade un die
i de nós nun fazerie caçuada l tiempo

fazer, fazie, mas nien
mirábamos par'el



terça-feira, 8 de novembro de 2011

diário 77


naquel die benírun-me uns delores nuobos, que nun tenien sítio, mas benien de todos ls lhados cumo se stubira anferrujado: fui ende la purmeira beç que aplediei por quando tenie zuito anhos; cul tiempo fui-me afazendo, mas hai cousa a que nunca até agora fui capaç de m'afazer: hai cousas a que nun me quiero afazer, anque tenga de las aguantar até la fin de mius dies.




segunda-feira, 7 de novembro de 2011

pregunta (75)


hai giente que passa ls dies a tratar este paiç cumo l pior de l mundo: yá que nun se ban ambora, nun serie buono que fazíran algo para el quedar melhor?




dito (51)


nada speres de quien nada spera.




dito (50)


ua casa assenta an bários pedamiegos: puodes pensar que l tou nun ye amportante, mas se l sacares la casa sbarrulha-se.




dito (49)


se un die te dir la gana de te 'ires abaixo', mira purmeiro alredror i cunta las pessonas que se stríban an ti para nun se 'íren abaixo': berás que nun te faltaran fuorça para te aguantares.




sábado, 5 de novembro de 2011

dito (48)


la fruita que quemiste outros ponírun l'arble: nun deixes de poner ua arble inda que nunca le bengas a quemer la fruita: se podires, nun ye buono que deixes díbedas por pagar.




pregunta (74)


porquei poniste l diospireiro se nun sperabas quemer le ls diospiros?





sexta-feira, 4 de novembro de 2011

mapa


cuorre me cumo sangre
ua fileira sin fin de rostros
zenhados a angúrrias
curbas de nible dun mapa
adonde nunca me perdo:

ye ua gente que fiç mie
de que solo ls uolhos nunca
fúrun zupiados, firmes
cumo rei anriba l trono
claron adonde todo naciu negro.



quarta-feira, 2 de novembro de 2011

rumiaco


amarreste te até

bater cula cabeça
ne ls suonhos, rastreiros
de perdidos: nun ténen

cura essas brechas,

nada cobra las lias
que te fázen rumiaco.




terça-feira, 1 de novembro de 2011

lhargo, l delor te lhieba


ye lharga la prainada

nun para l aire de chorar
delores donde mal cabes
ye agre l riu de l tiempo
las feridas por lhabar
nun para l aire l choro

sfria te un beiso de soledade
nas nuites yá nun te conheces
lhargas, lhargo l amargor
de l sangre nas benas de l squecer
ye lharga la prainada
lhargo l delor te lhieba



Salimiento de Ls Quatro Eibangeilhos




CUMBITE

La Sociedade Bíblica i la Associaçon de Lhéngua Mirandesa ténen l gusto de bos cumbidar pa l salimiento de la obra Ls Quatro Eibangeilhos, traduçon an mirandés de Amadeu Ferreira

l die 12 de nobembre (sábado) a las 16h30 na Lhibrarie Ferin, na Rue Nuoba de l Almada, n.º 70, Lisboua

cun apersentaçon de l Porsor Aires Nascimento, de la Academie de las Ciéncias de Lisboua




pacéncia


nun speres que buolba Perséfone

pa que relhuza guapo l mundo:
hai belheza para alhá la primabera,
hai bida inda quando s'arrecuolhe;

nun ye pacéncia spera pura:
ye sien fin busca, cumo Oulisses,
ye sien çcanso fazer, cumo Penélope,
i l ber puodes botar alhá de ls uolhos.