quinta-feira, 29 de abril de 2010

diário 49

ls mais de ls probes benien de loinge, assi nun sentien tanta bergonha puis naide ls coincie, mas habie anhos mui malos i tanto benien a pedir ls de acerca cumo ls de loinge: habie a dies an que aparecien a quatro i cinco pula puorta; you zde garota l mais que andube a pedir fui trabalho, que a las bezes salie por esses pobicos i bolbie para casa culs cantares de la segada, i inda que la cousa nun stubo mui mala; hoije, mirando al para trás, bemos que todo mundo era probe, tirando dous ou trés, por esso se stában siempre a scapar pa l strangeiro i alguns nunca mais tornában.




quarta-feira, 28 de abril de 2010

diário 48



nesse die oubi ua música stranha ne l rádio lhougo a la purmanhana; sali a arar todo l die i solo me dei de cuonta de l que se habie passado quando amostrórun l Caetano a ir preso; ls dies apuis cuntinei cul araduro, que outro remédio nun tenie para fazer por pan; fui apuis desso que me afiç mais a ber las notícias na telbizon, anque nunca tenga dado muito para antender l mundo; de l que se me lhembra bien ye que ls filhos yá éran grandes para quemer muito, mas pequeinhos para quedar a sou pan quemer; l restro fui apuis i inda dura, anque nun saba bien l quei, talbeç un cierto modo de cumo la lhuç chube ls dies, talbeç un aire mais suolto, un sereno que s'albanta de ls puiales.






quinta-feira, 22 de abril de 2010

diário 47



quando benie l berano alto, andaba a saber de formigueiros yá maduros de formigas d'ala; afuora esso, todo l tiempo era pouco para studar l bolo i l rastro que deixaba de fincon a fincon i acabei por todo antender de sue porparaçon al pousar, de l alto bolo de ls picanços al rastreiro i arresaiado de las patoixas; quando las moras yá quedában cagadas de l diabro, era l tiempo de las rubialgas pulas aradas de sementeira fresca, mesmo al abaixar l San Mateus; nunca hei de squecer de cumo houbo un tiempo an que la muorte me fizo parte de l miu ser feliç, anque tenga passado l restro de ls dies a zaprender.





quarta-feira, 21 de abril de 2010

spera



fui la purmeira frol de la maçaneira

apuis l anxerto; custou-te
bé-la ne l suolo, que l aire nien para
loinge la quijo lhebar: se outras nun dir
yá tenes rezones de sobra para
aguantar mais un anho.



terça-feira, 20 de abril de 2010

lhuzes



solo quando se apágan,

mos damos de cuonta de las lhuzes
que mos alhumbrában l camino.




segunda-feira, 19 de abril de 2010

probes



datrás ls probes drumien nun palheiro, tanta giente drumie nun palheiro, que la palha era al mesmo tiempo xerga i manta; hai dies an que un probe se senta alantre la puorta de l soto adonde bou a mercar l quemido de cada die: ye bielho, çcalço i agradece siempre mesmo a quien nun le dá nada; este probe nun trai cun el papelones i sacos de plástico bastantes para que alhá le caba cubierta para drumir ambaixo ua puorta, nien ten yá fuorças para lhuitar por un sítio seco i menos friu: seia adonde fur que estes probes drúmen, nunca chegaran a ser cumo un palheiro; i nun adelantra nun querer saber: ls probes eisísten mesmo i parece que son cada beç mais.






domingo, 18 de abril de 2010

cerjano de palabras



bien podie quedar a mirar pa las palabras,
sereno, assossegado an sou jardin, sonidos
a chubir-me puls uolhos arregalados,
pura música adonde siempre s'oube l tiempo
i ls sentidos s'ancarrapítan nas rodrigas
para colgar lieiras que m'átan al mundo;

mas ye un nino scalhabrés que, apuis yá cansado
de jogar, las abre para ber quei ténen
andrento, d'adonde bénen, de que família
son, daprendiç de cerjano sien tener paraige.



sábado, 17 de abril de 2010

lhírios roixos



ye puls lhírios que siempre spera,
las spadanhas de las fuolhas spetadas
cumo rábia que sobrara de l eimbierno,
sou friu agora preso ne l roixo de seda
cun que las froles amánsan la dureç
negra de las peinhas: de tan andeble

nien ls uolhos se puoden firmar por muito
tiempo, bózio que las xaras sparbaran
an branco pula lhadeira, yá anúncio de fuogo
i berano ne l amarelhar de las scobas:
nunca pássan dun sfergante ls lhírios,
mas siempre ls speras cun fame dun anho;

scónden-se acerca la ribeira, talbeç
dua bergonha que nun ls deixa al
aire abierto, mas yá muitá le sabes
las sitieiras: por esso bás d'apeto a bé-los,
sentas-te a mirá-los i a sober eiternidades
adonde, cun outras, colgas l arco de l tiempo.



sexta-feira, 16 de abril de 2010

diário 46



tiu Chico de las Castanhuolas tenie bários pares de castanhuolas i la bida del era andar, a pie, de tierra an tierra a tocar las castanhuolas; a las bezes ajuntaba un zinolho noutro i cula boca defeitosa que tenie, dezie:
quien t'ansinou a tocar la castanhuola?
fui mie bó quando era rapazola.
Apuis las pessonas dában-le algo, que el nun pedie.
Mas assi probes habie muita giente. Datrás, de you rapaç, metade de Ruolos benie a pedir: era l lhugarico mais probe que habie por ende.




quinta-feira, 15 de abril de 2010

De quei me sirbe fugir?


Mote
De quei me sirbe fugir
de muorte, delor, peligro
Se me you lhiebo cumigo?


Buoltas
Tengo-me yá cumbencido
por rezon cumbeniente
que nun puodo star cuntente,
Yá que pude haber nacido.
Anda siempre tan ounido
L miu termiento cumigo,
Que you mesmo sou miu peligro.

I, se de mi me lhibrara,
Nanhun gusto me darie.
Que, sien ser you, nun ten’rie
Mal que esse bien me tirara
Anton ye bien que assi passe:
Ó cun zgusto cumigo
Ó sin gusto i sin peligro.

Luís de Camões
Traduçon de Fracisco Niebro




[na pertués:

De que me serve fugir?

Mote
De que me serve fugir
De morte, dor e perigo,
Se me eu levo comigo?

Voltas
Tenho-me persuadido,
Por razão conveniente,
Que não posso ser contente,
Pois que pude ser nascido.
Anda sempre tão unido
O meu tormento comigo,
Que eu mesmo sou meu perigo.

E, se de mi me livrasse,
Nenhum gosto me seria.
Que, não sendo eu, não teria
Mal que esse bem me tirasse
Força é logo que assim passe:
Ou com desgosto comigo,
Ou sem gosto e sem perigo.]

porque dízen mal ciertas pessonas



quando leio de alguien a dezir que l mundo i, an special Pertual, se stá a morrer, stá a quedar mal, sien balores, sien nada, que talbeç nun dure muito mais, acabo siempre por preguntar la eidade de quien assi scribe: scríben de Pertual, mas solo stan a pensar an eilhes mesmos, mais bielhos, a ber l mundo a fugi-le, un mundo que yá nun anténden i cada beç quier menos cun eilhes, mas eilhes nun son capazes de aceitar esso: ye assi hai miles de anhos; a las bezes hai outras rezones para todo esso, mas nun pássan de menudéncias.




quarta-feira, 14 de abril de 2010

Tiu Bandarra

Eiqui hai uns anhos, Maria Teresa Afonso Carvalho, de Dues Eigreijas, mandou-me esta quadra que le oubiu a un tiu deilha, l tiu Nacimento Afonso, de Mogadouro, peleiro que negociaba cun miu abó, tamien peleiro, Francisco Ferreira, tiu Bandarra., que se morriu an 1954. Dezie, anton, miu abó:

Alhá arriba ben un perro,
Al loinge parece un galgo;
L sangre ye todo eigual,
Mas quien ten denheiro ye fidalgo.

Francisco Ferreira, tiu Bandarra, miu abó.




quinta-feira, 8 de abril de 2010

diário 45



mira tu l que dá la falta de reloijo, que naquel tiempo pouca gente ls tenie: ua beç fui a drumir culas mulas pa l Pilo i tornei quando cuidei que yá iba a ser de die; l que me baliu ye que dei pul atraso de l tiempo antes de chegar a casa: tornei al para trás i inda drumi ua sonheira buona, cumo se houbira drumido dues nuites; agora, quando me lhembro desso, pregunto-me porquei nun ha de l tiempo cuntinar-me a chegar atrasado: pul si pul no, tengo andado sien reloijo cumigo.