sábado, 31 de dezembro de 2011

bun 2012!


A todos ls que porqui ténen passado, uas bezes calhados outras bezes marcando la sue perséncia cun un comentairo, un bien háian pula cumpanhie.
Pa l nuobo anho deseio le muita salude para que puodan cuntinar a passar porqui se le dir la gana, mas se nun le dir la gana deseio le l mesmo.
La soledade de las palabras cuntinará l sou camino, siempre houmildes puis de anhos nada anténden i l tiempo ye algo cun que nunca quejírun nada: andeble será siempre la fuorça que le sal de andrento.




sexta-feira, 30 de dezembro de 2011

pregunta 77


se quieres ua respuosta, portquei preguntas?



segunda-feira, 26 de dezembro de 2011

dito (56)


anganhar nun ye sperteza, mas la cobardie ne l sou melhor.





dito (55)


stás ciego se na cinza nun sós capaç de ber l fuogo que la fizo.




dito (54)


inda que nun beias cumo esso puode ser, nunca deixes de acraditar que ls dies de manhana te puoden cuntinar a dar horas felizes: ampeça yá a purpará-los.




domingo, 25 de dezembro de 2011

screbir


ben stando algo calhado este miu blogue: talbeç seia solo por ua cierta necidade de deixar çcansar las palabras: se screbir fura ua oubrigaçon, eilhas até habien de botar sangre de delor i para sangre yá bien bonda l muito que cuorre por ende.



segunda-feira, 19 de dezembro de 2011

un bun sítio para morar

fui le l tiempo nas manos zenhando
ls caminos de la prainada, perdidos,
adonde ls uolhos nunca achórun pouso,
este solo al modo para páixaros

i outros que fazírun de l bolo
un modo de çpreziar la tierra i
ls passos neilha: cunta me la tue stória
al modo para fazer mie casa,

que lhembráncias son un bun sítio
para morar, ceçon adonde s'agárren
raízes que aguánten l feturo cun sues
airaçadas a la nuitica de ls dies bielhos.

domingo, 18 de dezembro de 2011

Cesária





siempre la música bola i calece
inda quando ls uolhos
yá nun béien quien canta.

sexta-feira, 16 de dezembro de 2011

mesmo sabendo

cansado de acercas abraçar,
abriste un die tous braços:
na prainada que crieste
a la jinelas assóman-se anfenitos:
agora, deixa-te ir
mesmo sabendo que nunca chegarás.

quinta-feira, 15 de dezembro de 2011

anquanto



Anquanto punto a punto cuoso
ua cousa a outra cousa
bolbendo un l que era dous ou mais
morriu-se tanta tanta pessona

i you tamien me morri
deixando las mies manos
i las partes que cosi.

Pedro Tamen, O livro do sapateiro [9], Publicações D. Quixote, 2010.
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:

Enquanto ponto a ponto coso
uma coisa a outra coisa
tornando um o que era dois ou mais
morreram tantas tantas pessoas

e eu também morri
deixando as minhas mãos
e as partes que cosi.]




sexta-feira, 9 de dezembro de 2011

piedra ne l camino


ralos dies nun dás cun piedras
a atalancáren te l camino:
nun salas, que te perdes;
nun buolbas atrás, porque te pisas:
dá la buolta i passa alantre, mas,
se podires, ye melhor que la pongas
na parede: nun merece tanto
çprézio cumo l que a eilha mesma se dá.




quinta-feira, 8 de dezembro de 2011

Adenteste la bida


Adenteste la bida
cun fame de lhobo moço.
Todo neilha te soubo bien
i nunca pa la rue le boteste ua forfalha
até que la deixeste
nun sfergante
cula fuorça cun que habies bibido.
Tu, l sereno
morriste-te
na biolença de ls fierros na strada.
Tu, l amante de las cousas guapas
matórun-te
na feiura anónima de l alcatron.

Bárbara Lopes, Poemas do Zimbro, 2009, ed. outor




[an pertués:
Trincaste a vida
com fome de jovem lobo.
Tude nela te soube bem
e nunca lhe rejeitaste uma migalha
até que a deixaste
de repente
com a força com a tinhas vivido.
Tu, o doce
morreste
na violência dos ferros na estrada.
Tu, o amante das coisas belas
mataram-te
na fealdade anónima do asfalto.]




sábado, 3 de dezembro de 2011

calamitas - quelamidade


la palabra lhatina 'calamitas' ben de 'calamus' que quier dezir 'cuolmo', antre outras cousas. L cuolmo ye la canha de ls panes i por esso ye mui andeble, puis cun qualquiera assopro ou termienta se cobra, subretodo se yá stubir seca i granada. Assi i todo, l cuolmo de ls panes puode mui bien defender-se de las airaçadas i termientas porque las canhicas stan mui juntas i stan todas a la mesma altura i puoden debelgar i marfolhar sien porblema. Mas las spigas que crecíren arriba las outras, essas quédan spuostas a las airaçadas, son facelmente agarradas pula mais pequeinha termienta i puoden-se scochar puis nun ténen las outras pa las amparar al modo que debélgan. I ende dá se un modo special de «calamitas», quier dezir, de scachar ls cuolmos, de scachar subretodo la cabecica, la spiga que chubiu porriba las outras.

cuido que somos specialistas nesse modo de nun deixar que nanhue spiga arrepasse porriba de la senara, que nanhue pessona subirta porriba la medianie de l rebanho adonde todos andamos; ende todas las fuorças se atíran acontra quien subertiu i nun çcánsan anquanto le nun scocháren la spiga, quier dezir, la cabeça, ou obrigá-la a abaixar a l'altura de todos ls outros nien que tenga de se poner de zinolhos; queda anton, l abiso: faç todo por creceres, mas apuis nun te admires que te quérgan cortar la cabeça ou oubrigar a azinolhar.