colgórun ls dreitos dua declaraçon

tamien ls dreitos quieren sangre a correr an sues benas, chicha a tapar sous uossos, nérbios a sentir, coraçon, pulmones, bida, pa que puodan andar pulas rues, dreitos an sue proua, guapos cumo ua manhana; hai sessenta anhos, colgórun ls dreitos dua declaraçon i ende l mundo tornou a sentir l oulor a sprança apuis que essa grima negra de la segunda guerra mundial arrepiçou la spina de l mundo; l tiempo fui passando i l mais de las pessonas mirando pa ls dreitos tal i qual cumo la raposa de la fábula pa las ubas; assi i todo, mais bal tener esse colgadeiro para adonde mirar, que siempre ye buono dá-le als uolhos un punto de mira pa l feturo, nien mais mos custe l saber l que nun tenemos, inda que de dreito; hai rius que solo cuorren al parriba, i hai que le ampurrar l'auga sin paraige, cunquistando cada cachico de corriente: hai rius que nun cuorren pa l mar, mas que sálen de mares sien fin de sufrimiento a caras al mais íntemo poço de la denidade de cada ser houmano, adonde bózian cantigas guantanameras: son assi ls rius por adonde cuorre l'auga de ls dreitos houmanos: tan pouca auga para tanta sede...