sexta-feira, 29 de outubro de 2010

cuontas nanas (4)

Custou-me a acabar l lhibro, siempre a andar para un castielho que nunca mais aparecie. Pul camino habie que quemer uas yerbas a cada lhégua, mas quaije siempre era mui custoso dar cun eilhas. Las yerbas essas dában un yerbamiento que duraba dous dies i neilhes salie-le ua rapaza mui guapa que nun se le tiraba de anriba. Ampeçara l camino als binte anhos i yá iba an 45, pouco mais que piel i uossos, puis nun se daba de cuonta que la rapaza guapa era ua bruxa que le chochaba l’alma als cachicos. A cada ancruzelhada aparecien-le uns perros que nun lo querien deixar ir por nanhun de ls caminos i nun solo tenie que scolher, mas tamien de scamugir ls perros. Quando fizo 30 anhos ampeçou a ber l castielho al loinge, mas a cada anho quedaba mais loinge. Mas nunca zistie porque habie sonhado que naquel castielho iba a ser feliç i, anque alhá chegara bielho, habie de remoçar. Tamien, apuis de haber salido hai tanto tiempo de adonde nacira, yá nun tenie tiempo para tornar nien sabie l camino, puis las yerbas que quemie solo ansinában l camino al palantre. Na fin de l lhibro tenie ua pequeinha nota que dezie:
«Abiso als lheitores: l outor deste l lhibro morriu-se sien que tubira screbido l segundo belume.»

Sem comentários: