quarta-feira, 25 de maio de 2011

l lhuito por ti mesmo


aguanta sien le pegares

fuogo als dies i déixa que pássen
serenos cumo bolo de páixaro
a la tarchica: nada puodes contra
la nuite a fazé-le selombra als dies
que han de benir; nun béilan

las arbles al abraço de l aire? Antoce,
porque nun le dás tiempo a adundiáren
ls delores que te sálen al camino?
nun bóndan ls que cuntigo camínan,
que inda outros de outros buscas?
se todo has de acabar an scuro eiterno,

deixa que lhuza hoije l sol
puis puode ser manhana
un defenitibo nada: que l lhuito
por ti mesmo seia l camino
d'antender cumo guapo cuntinar
puode l mundo apuis de seres pocho.




2 comentários:

ACangueiro disse...

l que serie de nós se apagassemos l fuogo que mos ancendeia?

ACangueiro disse...

l que serie de nós se apagassemos l fuogo que mos ancendeia ls dies?