terça-feira, 8 de setembro de 2009

008



[a antrar pula madrugada - la de agora que datrás yá serie alta nuite]


I.
- Hoije l M. ben a drumir cuntigo...
- Ben. I cumo sabes?
- Cumoquiera el l fizo correr pul lhugar para se agabar. Yá bés la mala fama an que quedas...
Báten a la puorta. L lhume stá fraco i nun dá para subertir la gilada de l janeiro mais perro de redadeiros anhos.
- Entra, M. Ye el, bai-te ambora ou, se mais quejires, sconde-te eilhi atrás de l lhouceiro.


II.
- Dius mos dé buonas nuites. Carai, que friu stá...
- Buonas nuites mos dé Dius. Bai pa l quarto i bai-te znudando, que yá alhá bou.
M. amplacha-se i mete-se na cama.
Eilha bai i tira-le la roupa.


III.
- Á sue caralho, que stás ende a fazer na mie cama?
- Ó, i agora que çaparate ye esse?! Nun bózies tan alto que ls bezinos puoden oubir.
- Tu falas na rue i an mie casa falo cumo quiero.
- Dá-me la roupa, que yá me bou.
- You nun bi roupa nanhue. Pon-te-me deiqui para fuora, antes que te stenda este palo pulas costielhas.
- Dá-me la roupa por amor de Dius, que bou a quedar cheno de friu i a passar ua bergonha.
- Nun bi roupa nanhue. Sal antes que te caleça bien calcido cun este stadulho.


IV.
- Ai mulhier, deixa-me deitar que stou ancarambinado. Ai Jasus que friu.
- Deita-te eiqui M., que la cama stá mui calentica. Cuitadico de ti, ai cuitadico de l miu M.



Todas estas cousas se cuntában i se sabien pul pobo. Anda que se fusse hoije, habies de ber adonde te ibas a calcer... Dízen que la tie era algo simples, mas nesse tiempo inda nun habien ambentado las reformicas i deixar calcer l home quedaba mais barato do que quedar eilha sola.




Sem comentários: