diário 12

yá nun ténen cuonta ls que bi morrer: hoije, tengo la bida sumbrada de muortos, que solo an mi bíben puis solo neilhes puodo assentar l mais de la mie bida: hai arbles assi, que se aguántan de pies cul tuoro rendado i cheno de uocos a robé-le la miolha; porquei cumigo se han de morrer cientos, talbeç miles? nun ye de las mais pequeinhas la muorte de ls uolmos i de sous nius de ciguonha; agora cheguei a bielho, nun tiempo nuobo: mas cula stória que carrega, nunca ye nuobo l tiempo, mesmo para aqueilhes que l míran pula purmeira beç.