quarta-feira, 22 de setembro de 2010

cuontas nanas (3)

Ls aires nun le faltában i a las bezes até éran de mais, mas auga era cousa que pouco bie. De l pouco quemido yá nun se queixaba, puis, cumo nun medrara muito, cuntentaba-se cun pouco. Al ampeço si quedaba chena de miedo quando miraba al para baixo, que até las fuolhas se le ponien de punta. Até se afazira a que ls páixaros le beníran a spenhicar ls figos porque un die un le dixo al oubido de l tuoro que benira pali ambrulhada an cagado de páixaro. L que yá nun aguantaba era aquel badalhar a todas las horas i a las meias, mas todo aguantaba pulas bistas que tenie de l Sagrado i de las salidas de las peciçones. Solo inda nun antendiu la fala que l santico que staba mesmo por baixo le dixo:
- Tu ye que sós santa, que you solo tengo l nome.
- You sou ua figueira.
- Puis sós, i stás biba…

2 comentários:

Ana disse...

Buonas tardes, Amadeu,

Parece-me que stou a ber de que figueira se trata i pa la próssima beç que stubir alhi acerca hei de prestar mais atençon. Cun que anton hai un santo por baixo dessa figueira ? Nien sequiera me lhembro !

Gustei de ler, Amadeu, cumo siempre !

Amadeu disse...

Buonas nuites Ana,

Cuido que stás a pensar na figuewira de l campanairo de l'eigreija de Sendin, mas cuido que essa nun ten santico por baixo, anque tenga sítio para el.
La mais antiga figueira dessas que you coinci fui an Binahis, na eigreija de l cumbento de San Francisco, yá an 1961 quando fuii para alhá a studar, nien sei se inda alhá stá i essa tenie santico.
Mas stou solo a pensar nesto agora puis quando screbi la cuonta cuido que nun pensei an nanhun sítio de cuncreto.
Oubrigado pulas tues palabras, Ana,Amadeu