domingo, 3 de abril de 2011

mogadouro


la bida dua bila de l anterior ye siempre ua lhuita acontra la muorte, aceinho i bózio para que míren para eilha: stou eiqui, beni acá i quedai-me a belar cumigo! i mogadouro farta-se de acenhar i de boziar, an busca de sou ser eissencial; pula arrebalina d'auga ne l jardin moças i moços ándan çcalços al sol de abril, ancaixilhado a berde: na biblioteca la lheitura ye ua lhuita de çcubierta de nuobos mundos que outros mos oufrécen nas fuolhas de un lhibro, las camisetas de l plano nacional de lheitura a berdegar por to l lhado; l persidente de la cámara, cumo un buda sereno i sabido, ls uolhos an busca de cielo, pon ua risa arrincada al delor de ls dies: nun hai nobreza mais grande do que cuntinar la bida quando todo parece apregonar muorte, nun hai fuorça cun mais ancanto que la benida de ls pequeinhos passos cunseguidos acontra l aire i la termienta: l restro yá nun queda para nós puis nun s'alhárgan tanto ls uolhos, bonda que moços i moças cuntínen, çcalços, a correr pula arrebalina de l'auga, arrebalina de bida.



Sem comentários: