que nun mos déixemos ir antes la nuossa beç

a cada beç que me diç quien se morriu, queda un cacho calhado al telifone: assi me dá tiempo de fazer la cuonta a l'anchura de l campo antre hoije i la sue beç; nunca naide sabe quien se bai purmeiro, que ls anhos pouco cúntan, acrecento siempre nun sei bien se pa l cunselar a el ou me prebenir a mi; i que mais dá? acrecenta siempre, l que amporta ye que nun mos déixemos ir antes la nuossa beç: nun conheço modo mais fuorte de amostrar la gana de bibir.