segunda-feira, 23 de fevereiro de 2009

la redadeira beç



arrendóndan-se ls uolhos dun modo special quando bemos un sítio pula redadeira beç, an special aqueilhes sítios que fázen parte de la nuossa criaçon, de la nuossa eidentidade, que son la nuossa casa porque neilhes somos lhembráncia: ye la redadeira beç i you sei que nun torno i, antoce, ls uolhos sórben las bistas dua maneira que todo quieren lhebar cun eilhes; ye essa la sensaçon dun bielho eimigrante na Argentina que sabe que nun torna a la sue tierra de nacéncia, porque ye bielho i porque bibe loinge; ye tamien assi cul bielho que quaije se arrastra até las arribas i las bei cumo solo el las puode ber: cumo mimória: eiqui benie a nadar de garoto, neste sítio de la ribeira atrabessaba cun feixes de tomielhos a las cuostas, feitos ne l termo de Ruolos, naqueilha penhica daba para botar uns spardeilhos, deixando la rede ir al son manso de l'auga; al modo que bamos andando na bida, cada beç hai mais cousas que bemos pula redadeira beç, i an cada ua dessas bezes mos bamos morrendo sien darmos por esso: nó, la muorte nun ye la tie de la gadanha ou l scaleto, eilha bai-se dando dun modo doce a cada die, yá que als poucos l mundo se muorre para nós i nós para el, até ne l modo cumo bamos fazendo las nuossas scuolhas, ne l modo cumo bamos deixando tanta cousa para trás; hoije, quando miu pai, apuis de andar un cacho pulas arribas, diç cumo la cousa mais natural de l mundo - yá nun torno parqui -, ye essa derradeira beç que se me assoma al pensar, esse corte defenitibo, cumo se fúramos cerrando las jinelas de l mundo ua a ua, que son tamien jinelas de nós mesmos, que alhá crecimos i mos fazimos: l segredo de la muorte ye que mos bai agarrando sien darmos por esso, i quando nós cuidamos que bieno ye porque yá nun hai mais nada para se morrer an nós, mas todo yá fui quedando para trás: por esso, la muorte ye la mais cierta i fiél cumpanheira de la bida: antendo todo esto, mas nun sou capaç de l sentir...


4 comentários:

Boieiro disse...

"... pus mira tu que nun pensaba you que eiqui tornarie!"
I tornou, cun dous cabos de gadanha feitas piernas, mas tornou. I antre "ua derradeira beç" i aqueilha beç outras jinelas se abriran para alhá de l puial sorbedeiro de la racica de sol nua tarde de eimbierno.
Hai siempre un até lhougo. Naide pensa no "até siempre", an que lo diga.

Abraço

Amadeu disse...

Ye bien berdade, l que dizes, i inda bien que la bida ye feita de suepresas i cousas que inda onte pensábamos ampossibles.
Sós un home de sperança.

Abraço,
A.

Boieiro disse...

Sperança ye mie mai:)

Amadeu disse...

Agora antendo: la nacéncia ten muito que ber.
:)