l puolo i las cinzas

diç l dito de l die de onte, quarta de cinzas: memento, homo, quia pulvis es, et in pulverem reverteris, quier dezir, lhembra-te, á home, que puolo sós, i al puolo has de bolber: anton porquei l die nun se chama quarta de l puolo?; era cinza l que se botaba porriba l cuorpo an seinha de negaçon de quanto somos delantre dun dius eigoísta, feliç por ber pessonas a arrastrá-se an brugos, rasgando-se cuorpo i alma por sous pecados, i lhembra cinza l fuogo de ls einfiernos; l puolo, al alrobés, ye la nuossa natureza, diç l que somos, i trai cun el cuncéncia de respeito pula tierra mai, de que somos parte i reis anquanto bibos: se fur de cinza, ye un die de muorte, se fur de puolo ye un die de bida i afirmaçon de l ser: que mistério mos lhieba a mais querer ser cinza, scrabos arrastrados an brugos nun cielo de tristeza i de delor?