sábado, 7 de fevereiro de 2009

menudas

carros de lheinha i cargas íban pingando seinhas pula rue: garamiços, cachicos de bides, morgaços, cabacas, pouco mais que stielhas, cascas de arble, un mundo de pequeinhas cousas que ardien i dában pul nome de menudas; habie dies an que chegaba meidie i l assar de la meia sardina quedaba colgado desses nadas ardientes, a colar barriga cun cuostas; apanhábamos menudas cumo cuorbos lhimpában de bichos muortos la prainada: quien nun bibiu esse tiempo puode nunca antender l berdadeiro sentido de la palabra, assi solo ne l plural, tiempo an que fame era costra dua eiquelogie danhada: puls dedos passábamos palico a palico cumo sartas dun rosairo, mirando la lunjura de l braçado cumo ua agonia; apuis, era la lhiturgie de acender l braçadico ne l murilho, asperar l cherrelhar anriba las brasas, i solo apuis comer: mui cedo daprendi la manha de ls diuses i de cumo éramos acumparados: eilhes stában pa las ouraciones cumo you pa la meia sardina: mas cumo a mi naide me rezaba i tenie de ser you a fazer-me mies própias ouraciones, sabien-me melhor a puntos de bundar l cheiro para até l carolo se bolber sardina.

2 comentários:

Boieiro disse...

- Á quemadre! mirai que hoije fui-me a la dega i cheirei ua cuba que tubo bino meio binagrete ... anté me naciu ua alma nuoba.
- Bó!! ora antón botai-me un abáfio...
i nun era de sebo d'antre la códea i l miolho.

Amadeu disse...

Buonas nuites, á Boieiro,

Fartei-me de rir: nun sei se antendi todo, mas dá para ber que ciertas malinas nun andában solo pulas meias sardinas....