quarta-feira, 31 de agosto de 2011

munha (9)


staba eilhi stendido a la selombra, ua morrinha pesada a fazé-le caier la cabeça a cada cachico, andrefrente al suberrolho i al caminar de la tarde, até las moscas deixando a sous santos i lhargos: quando ampeçou a chober nien percisou de s'arrecolher, que l aire traie l'auga de l outro lhado de l cabanhal: que dius la mande i que benga bien chobida, inda oubiu nua boç sumida, benida de l outro mundo: stendiu-se ne l scanho cumo se l mundo nun eisitira, anobelhado na tarde i ne l racrac de l'auga nas fuolhas de berça que han de ser repoilhos alhá pa l Natal; quando spertou, yá habie parado de chober, la fresquidon oupie-se a chamar la tarchica i daba-le la gana de se squecer eilhi naquel caliente fresco até adebinar se l cantar de la paixarada benie de la nueira ou d'andrento del, inda naquel punto an que sabie bien adonde staba, mas ua preguícia buona nun le deixaba gana de tomar cuncéncia fura de l que fura: un truono bien stralhado agarrou-lo a la falsa fé i fizo-lo dar un brinco de l scanho para fuora, ancarando aqueilha lhuç amalinada, colada pulas yá ralas nubres: fui quando ancarou la gata anobelhada als pies del cumo se nada fura i ende se tornou a recunceliar cul mundo.




2 comentários:

Marcolino e Mara Cepeda disse...

Tenho uma gata!
Mel é o seu nome.
Não tem medo ao trovão
nem ao fogo de artifício.
Abandona-se ao sol,
caracol enrolado.
Não anseia nada.
"Ua preguícia buona
andrento" de mim,
sereno momento
é bom viver assim.

Amadeu, apeteceu-me brincar um cachico.
Beisico
Mara

Amadeu disse...

La nuossa gata [ye de Cristina i solo antrou an casa cun receita médica !!!] chama-se XARA [palabra mirandesa que quier dezir 'esteva'], porque esse arbusto ten ua frol mui guapa i mui andeble, ua frol salbaige que nun se deixa cvolher para poner an jarras!
Purmeiro nun la querie an casa, mas gusto muito deilha.

beisico
A.