quinta-feira, 17 de abril de 2008

L Guadador de Ganados XLIX

Arrecuolho-me, i cerro la jinela.
Tráien l candeeiro i dan las buonas nuites,
I la mie boç cuntenta dá las buonas nuites.
Ouxalá la mie bida seia siempre esto:
L die cheno de sol, ou ameroso d’auga,
Ou de termienta cumo se s’acabara l Mundo,
La tarde suda i las camaradas que pássan
Mirados cun antresse de la jinela,
L redadeiro mirar amigo dado al assossego de las arbles,
I apuis, cerrada la jinela, l candeeiro aceso,
Sien ler nada, nien pensar an nada, nien drumir,
Sentir la bida a correr por mi cumo un riu an sue cama,
I na rue un grande silenço cumo un dius que drume.

Fernando Pessoa [Alberto Caeiro, O Guardador de Rebanhos]
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:
Meto-me para dentro, e fecho a janela.
Trazem o candeeiro e dão as boas-noites,
E a minha voz contente dá as boas noites.
Oxalá a minha vida seja sempre isto:
O dia cheio de sol, ou suave de chuva,
Ou tempestuoso como se acabasse o Mundo,
A tarde sua e os ranchos que passam
Fitados com interesse da janela,
O último olhar amigo dado ao sossego das árvores,
E depois, fechada a janela, o candeeiro aceso,
Sem ler nada, nem pensar em nada, nem dormir,
Sentir a vida correr por mim como um rio por seu leito,
E lá fora um grande silêncio como um deus que dorme.]

Sem comentários: