Paisaige 25

Spárgen-se ls sonidos cumo lias an floresta tropical, i pula sala déixan ua ceçon que mos trai las raízes de la música: remissacos, arressaios, abraços i beisos que mos ambuolben nun sereno de muorte, subelas, spinos, l delor de l sien sentido de ls delores, l scuro de ls uolhos que nun quieren acraditar, la punta de la rejistença houmana ampossible. Ls strumientos scapórun-se de la música i, al meio un silenço derretido, eilha cuntina cumo pantasma que solo a sangre se trata: l rostro tomou yá l'albura de la muorte, que l pouco sangre maçado s'agarrou a la redundeç de ls uolhos: stabat mater...