Bolar para alhá de las alas

Hai ua streilha mesmo porriba la mie cabeça, a anhos lhuç deiqui, i mira-me cun uns uolhos de hai muitos anhos lhuç atrás: nun quier saber de mi para nada, cumo todo l que chega fuora de tiempo, este tiempo que ye l miu. You bien miro para eilha, mas nun dou lhuç para que eilha me beia, i inda que bisse solo me berie deiqui a muitos anhos lhuç, nua altura an que ls delores que me abráçan yá nun tenerien a que s'agarrar, talbeç yá nin puolo fura, nin lhembráncia de mi eisistirá: l spácio ye un tiempo que queda mui loinge ou talbeç l tiempo seia un spácio que queda mui loinge i mos deixa antregues a nós mesmos, cula eimaginaçon a ferber, mas sin ser capaç de bolar para alhá de las alas. Assi i todo, scribo, para nada, bien l sei, mas scribo sin ser capaç de nun screbir, alheno a las streilhas, tanto las que quédan porriba de mi cumo las que quédan an zlhado.