terça-feira, 25 de novembro de 2008

renaceres


hai feitos que fázen renacer l que cuidábamos bielho i perdido, mesmo andrento de nós; quando ua lhéngua pouco se fala i nun se scribe, naide dá ou pregunta por eilha: çpreziada por seclos, punto de caçuada, deixada puls sous tenidos cumo mais sabidos, agarrada a fames i malinas, cumo nun habie de se scunder, calhada i triste, a spera de la muorte?, que l cuorpo yá poucas fuorças tenie para boziar i dezir: atencion, you eisisto i inda ye mui cedo para me morrer; dai-me un redadeiro deseio: renacer moça outra beç.
al ser adotada pula Assemblé de la República, todo mundo ampeçou a fazer preguntas subre la lhéngua mirandesa: quando se muorre?, inda balerá la pena fazer algo por eilha? screbir ua lhéngua dessas será respeitar la sue alma? haberá l dreito de screbir ua lhéngua de giente analfabeta? Ende stá: quando l silenço ye muorte, la bida puode ser ua pregunta. L renacer puode ser cumo naqueilhes tuoros de oulibeira, yá bielhos i angurriados, que nien un galho yá ténen, mas apuis bótan ua polha que lhieban l'oulibeira por mais cientos de anhos: bonda un podador que la trate cun algun carino, cumo a dezir-le: bá, mira a ber se dás azeitunas que acá starei pa las apanhar, pus nin manginas cumo tengo percison de l tou azeite.
fui hai dieç anhos, i l'andeble polha inda s'atenta a sonhar cun ua nuoba bida de palabras, sonidos i letras screbidas a correr mundo. Até quando? i esso que anteressa? que dreito ten de fazer essa pregunta quien se podie morrer yá manhana?



2 comentários:

faustino.antao disse...

Anté quando nun l sabemos.
Mas sabemos quanto ye buono todo l que se fizo i fai agora.
Bou a guardar este testo, poner-lo a pie de muitos que guardo porque son speciales.

Un abraço

Amadeu disse...

I cada die ye ua cunquista, cumo l pan de cada die: nun se come ou ganha dua beç para siempre, mas hai que l comer todos ls dies, i nunca parar de fazer por el.
Un abraço
Amadeu