sexta-feira, 28 de novembro de 2008

sic transit gloria



hai arbles an que las quelores mais guapas ou casca relhuziente scónden mortal beneno: se solo l fuora le tomáramos an cuonta, ciegos de zlhumbrados, serie mortal anganho; ir para alhá las froles cun sue guapa quelor ou an brechas rumper la casca, ye siempre saltar pa l çcoincido i, muita beç, ye ua faia sin fondo que mos aspera para alhá de l brinco; assi i todo, hai que saltar sien miedo, asperando l baque i bien sabendo que nada ten retorno; naquel sfergante de la manhana an que tomas la decision, solo sabes que acabeste de mirar las fuolhas de l'arble adonde speilhas ls uolhos i donde an donde ua a ua se ban çprendendo, batidas por aires de muitos dies, amarelhadas pula dureç de l tiempo, a camino dua fin que la primabera de onte nun deixaba adebinar, cumo a dezir, sic transit gloria arboris... mundi... cuiuscuius...

Sem comentários: