terça-feira, 10 de novembro de 2009

diário 26

aquel anho, yá te lhebei cumigo pa las eiras, tenies arrimado a quinze dies: era ua calor zmasiada i pus-me a balear alredror la parba, mas inda mal tenie fuorças para me aguantar de pies, selombras a passáren-me puls uolhos i you ancostada a un carro armado cun setas de la palha; cumo nun parabas de chorar, tornei para casa, i inda hoije tengo la eideia de que naide antendiu por que tornaba, mas al passar pul Sagrado bi ls garoticos a lhebar l pan para Nuossa Senhora i para San Roque i lhougo eilhi te manginei cula cetica na mano i fui assi que amanhei fuorças para ser capaç de chegar a casa.



Sem comentários: