sábado, 4 de dezembro de 2010

Homes de passaige



Nun quergas filha mie a homes de passaige,
a esses biandantes que bénen de pobos stranhos.
Quando tou coraçon stubir cheno de ternura,
quando an tou peito tubir crecido l amor,
esses homes stranhos daran meia buolta i deixaran-te.
Mais quergas amar l'arble de l camino,
la piedra que alharga sue selombra porriba la tierra.
Quando l sol ardir porriba tue cabeça,
quando l'auga que cai molhar tues cuostas,
l'arble dará-te sue selombra doce,
la piedra un sítio seco pa l tou cuorpo.



Poema tradicional inca.
[Ousei la traduçon feita de l quechua pa l castelhano por José María Arguedas (1934)
in Literatura Quechua, ourganizada por Edmundo Bendezú Aibar, Editorial Universitaria, Lima, Peru]




Sem comentários: