quarta-feira, 21 de março de 2012

inda hai quien pregunte - pa que sirbe?



quando sembras las palabras nun poema
al rés bés de las cousas, lhebadas siempre
alhá de sous lhemites, seran inda palabras
a puntos de perdéren sou sentido solo
música quedando?


antiga cumo l mundo, debina la cuidórun,
mas ye solo trabalho d'oufecina; dízen
uns que ansina a caier, mas mais
t'ansina a lhebantar, cumpanha na
solitária caminada.

ua risa a la bezes, un mundo scundido
outras, l cuolho dua tristeza, l lhenço
dua lhágrima, ala para un bolo, pilma
para feridas, bózio casa moda i aire
un zatino tanta beç.


que fazeries sien eilha, cumo acenderies
las nuites ou tocaries la campana cun que
te chamas, camino que lhieba até andrento
de ti, de tues muortes de tues rucerreiçones
a cada die nacida cumo l sol?


ten pacéncia cun eilha i nun stranhes
que nada bala ne l altar de ls bancos
puis cunha moneda própia que nun te
dá para mercar nada, i ten de cuntinar
roija por seclos se dezida.


se la deixas bolar yá nun ye tue, las
palabras antregues a quien lei, cousa que
bai por sou pie, státua que spera bida:
tu solo le dás l ambarron que faç cun
que todo ampece.


agora dórun le un die solo para eilha,
mas percisas deilha todos ls dies
quemido special que nunca farta:
solo nun sós capaç d'antender cumo
inda hai quien pregunte - pa que sirbe?




3 comentários:

Teresa Almeida disse...

Sembras las palabras a puntos de salir ua musica debina.

Beisicos.

Amadeu disse...

Buonas nuites, Teresa, poeta i amiga.
Beisico
A

Marcolino e Mara Cepeda disse...

pa que sirbe?
sirbe pa que sabas qu'eisistes
que sós palabra
lágrima
grito
buntade d'anfenito
camino por percorrer
todo por dezir
i la certeza de que nunca
bás cunseguir

por mais que screbas
por mais que t'atrebas
an jogos de guapas
i tristes palabras
alguas tortas
outras amprestadas

morrendo als poucos
i ressucitando la cada die
solitairo
qu'este ye un camino
que se trilha,
zamparadamente solo

se ris de nada
dízen que sós louco
mas se nun l fazires
enlouqueces
sin lágrimas para chorar
gasteste-las todas

i l mundo,
aquel que nun quieres amostrar
ye tan besible
ne l tou mirar
que nó puodes sconder

Amadeu, Não sei que barbaridades escrevi. Por favor, se estiver muito mau o mirandês, não o publiques. Qualquer dia serei impedida de cometer estes assassinatos linguísticos. Perdoai-me o atrevimento.

beisico
Mara