segunda-feira, 24 de junho de 2013

caderno de apuntamientos // cadermno de apontamentos


85.
tie Ana F. era bouba, sabes todo mundo la daba cumo bouba, mas you nun sei, que quieres que te diga... mas ye cierto que eilha passou catorze anhos ne l Tarrafal
á mai, anton pa l Tarrafal nun íban solo ls presos políticos de Salazar?
mira, esso you nun sei nien antendo, mas eilha stubo mesmo alhá, sabes, era ua tie sulteira, ua rapaza inda nuoba, i bai dende ampeçórun  a çcunfiar que staba preinha, i nun le dou andícios desso a naide, mas la giente deilhi de adonde moraba traie la siempre d'uolho, moraba eilha sola ne l curral de l Canzielho nua casica baixica de puorta anteira, streita i sien posti(g)o i sien jinelas, bá, a modo ua curriça, mira que esta cunta ten muito que se le diga, tu si quieres que la cunte?
cunte, cunte, yá que l'ampeçou...
si te la bou a cuntar, mas apuis nun te queixes que nun t'abisei, i sabes a mi dá me rábia, anton era bezino dessa tie un çapateiro que le chámaban tiu Antonho Furmino, i que iba a la jeira pulas casas de çapateiro i preguntában le, á tiu Furmino el quier bino ó augardiente? cunsante l zayuno, respundie el; i bai te un die el ampeçou le a dezir als bezinos, que al lado del moraba tiu Demingos Ciego, 
inda hoije nun bi la Ana F., diç
cumoquiera stá an casa
era melhor ir alhá, nun steia a fazer ua de las deilha,
anton fúrun se alhá i batírun le a la puorta,
abre! á Ana
nun abro!
ende eilhes arrumbórun la puorta i antrórun, i mira tu l que bírun, yá habie tubido l garoto i yá le habie tirado un braço i yá lo habie quemido.
[cuntina, que la cuonta ye grande i pide çcanso a meio, senó queda un sien fuolgo]

//

a senhora Ana F. era louca, sabes que toda a gente a dava como louca, mas eu não sei, que queres que te diga...
mas é verdade que ela passou catorze anos no Tarrafal
ó mãe, então para o Tarrafal não iam apenas os presos políticos de Salazar?
olha, isso não sei nem entendo, mas ela esteve mesmo lá, sabes, era uma mulher solteira, uma rapariga ainda nova, e então começaram a  desconiar que estava grávida, e não deu sinais disso a ninguém, mas as pessoas do sítio onde ela morava traziam-na debaixo de olho, morava sozinha no curral do Canzelo numa casinha baixinha de porta inteira, estreita e sem postigo e sem janelas, vá, parecida com uma curriça, olha que esta história tem muito que se lhe diga, tu queres mesmo que a conte?
conte, conte, já que começou...
vou contar-ta, mas depois não te queixes que não te avisei, e sabes a mim dá-me raiva, então era vizinho dessa mulher um sapateiro chamado senhor António Firmino, e que ia à jeira pelas casas como sapateiro e perguntavam-lhe, ó senhor Firmino o senhor quer vinho ou aguardente? conforme o desenjum, respondia ele; e vai um dia ele começou a dizer aos vizinhos, pois ao lado dele morava o senhor Domingos Cego,
ainda hoje não vi a Ana F., diz,
talvez esteja em casa
era melhor ir lá, não esteja porventura a fazer alguma das dela,
então foram lá e bateram-lhe à porta,
abre! ó Ana
não abro!
nessa altura eles arrombaram a porta, e repara bem o que viram, ela já tinha dado à luz a criança e já lhe tinha arrancado um braço e já lho tinha comido.
[continua, porque a história é grande e pede descanso a meio, senão fica uma pessoa sem fôlego]


Sem comentários: