sexta-feira, 5 de setembro de 2008

La raposa que querie ser cumo ua serpiente

Ua beç, ua raposa iba por un camino i nesto dou cun ua serpiente a drumir a la selombra dua figueira, mesmo a la borda de l camino. La queluobra era mui grande i la raposa quedou chena d’ambeija daquel cuorpo assi tan lhargo. Ende dixo alhá cun eilha:
- Bou-me a deitar al lhado de la serpiente i a sticar l cuorpo bien sticado, puode ser que quede tan lharga cumo eilha.
La raposa, fizo cumo habie pensado, mas tanto se sticou que arrebentou.
Porqui se bei que un nun puode eimitar outros mais grandes antes de criar las cundiçones para que todo cuorra bien.

2 comentários:

Scalhabrés disse...

Bou a andicar un erro,
mas ye cun respeito i cun un cachico de proua porque até funcemina la anzona!
Cun esto las çtraçones cumo "cundições" an beç de "cundiçones" son fáceles de acaçar.

Para quien ben eiqui i gusta de l Mirandés http://www.photoblog.com/sendim/2008/09/06

Abraço,
Cecílio

Amadeu disse...

Ei, Cecílio,

Nin manginas cumo quedo cuntento por corregires l miu testo, i spero que nunca deixes de l fazer quando achares que ye perciso. A la ua amostra que te antressas pul que scribo i esso ye un eilogio que me dás. A la outra amostra cumo la tue scrita de l mirandés eibeluiu, que ls erros para ti yá fázen sentido. I inda porque esso fui feito por ua nuoba ferramienta que ye l corretor outomático, an que stás a trabalhar i que spero an muito ajude a la buona scrita de l mirandés.
Nun ser andifrente a las cousas i a las pessonas ye l ampeço de l porgresso i de la sabedorie.

Un abraço arrochado,
Amadeu